«Φεύγοντας, ο Ιησούς αποσύρθηκε στην περιοχή της Τύρου και της Σιδόνας» (Μτ. 15,21). Όταν «ο Λόγος, η Ομιλία του Θεού, έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας» (Ιω. 1,14), βγήκε από τον Πατέρα για να έλθει στον κόσμο (Ιω. 16,28). «Εκείνος που ήταν από θεϊκή κατάσταση» βγήκε από την πατρίδα του «για να γυμνωθεί από τον εαυτό του, παίρνοντας την κατάσταση του σκλάβου» (Φιλ. 2,6-7), «την ανθρώπινη κατάσταση των αμαρτωλών» (Ρωμ. 8,3), ώστε να βρεθεί όμοιος με εκείνους που βγαίνουν από τη γη τους για να βρεθεί στην περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. (…) Τι είδους, λοιπόν, αυτή η Χαναναία γυναίκα, μέσα από τη ν περιοχή της (Μτ. 15,22) και τι συνάντηση, στα σύνορα της πατρίδας της, ο γιατρός που έρχεται οικειοθελώς, χάρη στην ευσπλαχνία του βγαίνει από τη δική του πατρίδα. Με καλοσύνη παρουσιάζεται σε ξένη χώρα, προς τον άρρωστο που δεν θα είχε μπορέσει να τον πλησιάσει στη δική του χώρα. Διότι ως Μακάριος Θεός, δίκαιος και δυνατός, υπάρχει άνωθεν, όπου ήταν απαγορευμένο στον άνθρωπο να ανεβεί. (…) Γεμάτος συμπόνια, πραγματοποίησε αυτό που αρμόζει στο έλεος: ήλθε μέχρι τον αμαρτωλό (…).
Ας βγούμε, λοιπόν, αδελφοί μου, ας βγούμε, ο καθένας για τον εαυτό του, από το χώρο της αδικίας του (…). Να μισείς την αμαρτία, και έχεις ήδη βγει από την αμαρτία. Μισείς την αμαρτία και συνάντησες το Χριστό εκεί όπου βρίσκεται. (…) Θα πεις ίσως ότι και αυτό είναι πολύ για εσένα και ότι χωρίς τη χάρη του Θεού, είναι αδύνατο στον άνθρωπο να μισεί την αμαρτία, να επιθυμεί τη δικαιοσύνη, το να μη θέλει να αμαρτήσει, και το να θέλει να μετανοήσει. «Είθε ο Κύριος να είναι δοξασμένος για την ευσπλαχνία του, και για τα μεγαλεία του για τα παιδιά των ανθρώπων!» (Ψ. 106,8). Πράγματι, αν είναι από χάρη που αποσύρθηκε ορατά από την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας όπου η γυναίκα μπορούσε να τον συναντήσει, είναι επίσης από χάρη που έβγαλε αυτή τη γυναίκα από τον εσωτερικό της κόσμο. (…)
Αυτή η γυναίκα συμβολίζει την Εκκλησία, προκαθορισμένη από την αιωνιότητα, καλεσμένη και δικαιωμένη μέσα στο χρόνο, και προορισμένη για τη δόξα στο τέλος των αιώνων (Ρωμ. 8,30), ασταμάτητα προσεύχεται για τη θυγατέρα της, δηλαδή για καθένα από τους εκλεκτούς.
↧