Ποια θα είναι η χαρά μου, θεέ μου, Ποια θα είναι η ευτυχία μου, ποια θα είναι η αγαλλίαση, όταν θα μου αποκαλύψεις την ωραιότητα της θεότητάς σου και η ψυχή μου θα την δει πρόσωπο με πρόσωπο; (…) Τότε, εσύ ψυχή μου «θα δεις και θα βρίσκεσαι μέσα στην αφθονία, η καρδιά σου θα είναι μέσα στον εντυπωσιασμό και θα είναι διάπλατα ανοιχτή, όταν θα λάβεις την αφθονία του πλούτου», απολαύσεις και το μεγαλείο της δόξας «αυτής της θάλασσας» απέραντης της Τριάδας άξιας παντοτινής λατρείας, όταν «θα έλθει σ’ εσένα η δύναμη των εθνών» όπως «ο Βασιλιάς των βασιλέων και ο Κύριος των κυρίων» (Ησ. 60,5, 1Τιμ. 6,15), με τη δύναμη του βραχίονά του, πήρε πίσω για τον εαυτό του από το χέρι του εχθρού, όταν η πλημμύρα της ευσπλαχνίας και της αγάπης της θεϊκής θα σε σκεπάσει. (…) Τότε το ποτήρι της ενόρασης θα σου παρουσιαστεί και θα σε μεθύσει (Ψ. 22,5 Βουλγκάτα) - Είναι το μεθυστικό ποτήρι και το υπέροχο της δόξας του θείου προσώπου. Θα πιεις «στο χείμαρρο της απόλαυσης» (Ψ. 35,9) του Θεού όταν η πηγή του φωτός θα σε πλημμυρίσει αιώνια με την πληρότητά της. Τότε θα δεις του ουρανούς πλήρεις από τη δόξα του Θεού να τους κατοικεί, και αυτό το Παρθενικό αστέρι το οποίο, μετά το Θεό, φωτίζει όλο τον ουρανό με το καθαρότατο φως του [τη Μαρία] και τα υπέροχα έργα των χεριών του Θεού [οι Άγιοι: Γεν. 2,7] και «αυτά τα άστρα της αυγής» που πάντοτε βρίσκονται εμπρός στο πρόσωπο του Θεού με τόση χαρά και τον υπηρετούν [τους αγγέλους Ιώβ 38,7 Τοβ. 12,15]. Θεέ της καρδιάς μου, και εκλεκτή κληρονομιά μου (Ψ. 72,6), αλλοίμονο, πόσο καιρό ακόμη η ψυχή μου θα στερείται από την παρουσία του πολύ γλυκού προσώπου σου; (…) Έλεος, κάνε γρήγορα να φθάσω κοντά σου Θεέ «πηγή της ζωής (Ψ.36,10), ώστε από εσένα να αντλώ την αιώνια ζωή για πάντα. Γρήγορα, «κάνε να λάμψει πάνω μου το πρόσωπό σου» (Ψ.30,17) ώστε μέσα στη χαρά να σε βλέπω πρόσωπο με πρόσωπο. Γρήγορα, ναι, γρήγορα δείξε μου τον εαυτό σου, ώστε να χαίρομαι από εσένα, μέσα στην αιώνια ευτυχία.
↧