«Παιδί μου, οι αμαρτίες σου είναι συγχωρημένες». Με τις λέξεις αυτές ο Χριστός επιθυμούσε να αναγνωριστεί ως Θεός παρόλο που κρυβόταν ακόμη από τα μάτια των ανθρώπων κάτω από την εμφάνιση του ανθρώπου. Εξαιτίας των εκδηλώσεων της δύναμής του και των θαυμάτων του, τον σύγκριναν με τους προφήτες. Και όμως είναι χάρη σ’ αυτόν που είχαν κάνει και αυτοί θαύματα. Το να χορηγήσει άφεση αμαρτιών δεν είναι στην εξουσία του ανθρώπου. Είναι το χαρακτηριστικό του Θεού. Είναι με αυτό τον τρόπο που ο Ιησούς άρχισε να αποκαλύπτει τη θεότητά του στην καρδιά των ανθρώπων – Και αυτό κάνει τους Φαρισαίους να τρελαίνονται από θυμό. Απαντούν «Είναι βλάσφημος! Ποιος μπορεί να συγχωρεί τις αμαρτίες, αν όχι μόνο ο Θεός;» Εσύ, Φαρισαίε, νομίζεις ότι γνωρίζεις και όμως είσαι ένας άξεστος! Νομίζεις ότι λατρεύεις το Θεό και όμως δεν τον αναγνωρίζεις! Νομίζεις ότι δίνεις μαρτυρία, και όμως δίνεις χτυπήματα! Αν πράγματι μόνο ο Θεός συγχωρεί αμαρτίες, τότε γιατί δεν αναγνωρίζεις τη θεότητα του Χριστού; Εφόσον μπόρεσε να χορηγήσει την άφεση μιας μόνο αμαρτίας, είναι επομένως εκείνος που σβήνει τις αμαρτίες όλου του κόσμου: «Ιδού ο Αμνός του Θεού που συγχωρεί την αμαρτία του κόσμου» (Ιω. 1,29). Για να κατορθώσεις να γνωρίσεις τη θεότητά του, άκουσέ τον – γιατί μπόρεσε να εισχωρήσει στο βάθος του είναι σου. Παρατήρησέ τον: κατόρθωσε να εισχωρήσει μέσα στις βαθύτερες σκέψεις σου. Κατανόησε εκείνον που απογυμνώνει τις πιο κρυφές προθέσεις της καρδιάς σου.
↧