Εκείνος που είναι επικεφαλής του λαού οφείλει κατ’ αρχήν να καταλάβει ότι είναι υπηρέτης όλων. Να μην αποφεύγει αυτή την υπηρεσία… εφόσον ο Κύριος των κυρίων (1Τιμ. 6,15) δεν απέφυγε να τεθεί στην υπηρεσία μας. Είναι η ακαθαρσία της σάρκας που προκάλεσε στους μαθητές του Χριστού μια επιθυμία μεγαλείου. Ο καπνός της υπερηφάνειας εντυπωσίαζε τα μάτια.Διαβάζουμε πράγματι: «Μια συζήτηση συνέβηκε ανάμεσά τους για να μάθουν ποιος είναι ο ανώτερος» (Λκ.22,24). Αλλά ο Κύριος γιατρός ήταν εκεί, και αναίρεσε την πρόθεσή τους. (…) Τους έδειξε μέσα από ένα παιδί το παράδειγμα της ταπεινοσύνης. (…) Είναι ένα μεγάλο κακό η υπερηφάνεια, το πρώτο κακό, η απαρχή της αμαρτίας. (…) Είναι γι αυτό που ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει, ανάμεσα στις άλλες αρετές των υπεύθυνων της Εκκλησίας, την ταπεινοσύνη (βλ.1Τιμ.3,6). (…) Όταν ο Κύριος μιλούσε στους αποστόλους του για να τους στηρίξει στην ταπεινοσύνη, τους λέει, προτείνοντάς τους το παράδειγμα ενός παιδιού: «Όποιος θέλει να είναι μεγαλύτερος ανάμεσά σας, να γίνει υπηρέτης» (Μτ. 20,26). (…) Είναι ως επίσκοπος που σας μιλώ και οι προειδοποιήσεις μου, κάνουν να τρέμω κι εγώ ο ίδιος. (…) Ο Χριστός ήλθε «όχι για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του ως λύτρα για τους πολλούς» (Μκ. 10,45). Ιδού πως εκείνος υπηρέτησε, ιδού πως επιθυμεί τους υπηρέτες του. Έδωσε τη ζωή του, μας εξαγόρασε. Ποιος από εμάς μπορεί να εξαγοράσει έναν άλλο; Μας εξαγόρασε από το θάνατο με το θάνατό του, με το αίμα του. Εμείς που είμαστε χώμα, εξυψωθήκαμε με την ανθρώπινη φύση του. Κι εμείς επίσης οφείλουμε να προσφέρουμε το δικό μας μερίδιο για τα μέλη του, εφόσον μας κατέστησε μέλη του. Είναι η κεφαλή, είμαστε τοσώμα του (Εφ. 1,22). Και ο απόστολος Ιωάννης μας συμβουλεύει να μιμηθούμε: «το Χριστό που έδωσε τη ζωή του για εμάς, κι εμείς επίσης, οφείλουμε να δώσουμε τη ζωή μας για τους αδελφούς μας» (1Ιω. 3,16).
↧
