Η προσευχή για να είναι γόνιμη, οφείλει να πηγάζει από την καρδιά και να μπορεί να αγγίξει την καρδιά του Θεού. l Κοίταξε με ποιο τρόπο ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές του να προσεύχονται. lΚάθε φορά που απαγγέλλουμε το «Πάτερ ημών», ο Θεός, νομίζω, στρέφει το βλέμμα προς τα χέρια του, εκεί όπου μας καθιέρωσε: «Σε καθιέρωσα στην παλάμη του χεριού μου» (Ησ. 49,16). Κοιτάζει τα χέρια του και μας βλέπει μέσα σ’ αυτά. Τι μεγαλείο αυτή η τρυφερότητα του Θεού! Να προσευχόμαστε, να απαγγέλλουμε το «Πάτερ ημών». Να το κάνουμε ζωή και θα είμαστε άγιοι. Τα πάντα συνυπάρχουν: ο Θεός, εγώ και ο πλησίον. Αν συγχωρώ, τότε θα μπορέσω να είμαι άγιος, μπορώ να προσεύχομαι. Τα πάντα προέρχονται από μια καρδιά ταπεινή. Αν έχουμε μια παρόμοια καρδιά, θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε πώς να αγαπούμε το Θεό, το να αγαπάμε τους εαυτούς μας και να αγαπούμε τον πλησίον μας (Μτ. 22,37…). Δεν υπάρχει σ’ αυτά τίποτα το περίπλοκο και όμως περιπλέκουμε τόσο τη ζωή μας, με το να την παραφορτώνουμε. ¨Ένα πράγμα έχει αξία: να είναι κανείς ταπεινός και να προσεύχεται. Όσο περισσότερο προσεύχεται τόσο καλύτερα προσεύχεστε. Ένα παιδί δεν συναντά καμιά δυσκολία να εκφράσει την αθώα σκέψη του με λόγια απλά που λένε πολλά. Ο Ιησούς δεν έκανε στον Νικόδημο ότι πρέπει να γίνει σαν ένα μικρό παιδί; (Ιω. 3,3). Αν προσευχόμαστε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, επιτρέπουμε στο Χριστό να αυξάνει μέσα μας. Να προσεύχεσαι επομένως με αγάπη, όπως τα παιδιά, με τη φλογερή επιθυμία να αγαπάνε πολύ, και να καταστήσουν αγαπητό εκείνον που δεν είναι.
↧