Προσπάθησε να αρέσεις στον Κύριο, περίμενέ τον εσωτερικά επίμονα, αναζήτησέ τον με τη σκέψη σου, πίεσε τη θέλησή σου και τις αποφάσεις της, εξανάγκασέ τις να τείνουν συνεχώς προς Εκείνον. Και θα αντιληφτείς ότι έρχεται σ’ εσένα για να εγκατασταθεί (Ιω. 14,23)… Είναι παρών, παρακολουθεί το συλλογισμό σου τις σκέψεις σου, τους διαλογισμούς σου, ερευνώντας πως το αναζητάς, εάν γίνεται με όλη την ψυχή σου ή απεναντίας με μαλθακότητα και αδιαφορία. Και όταν αντιληφθεί ότι τον αναζητάς με ζήλο, τότε θα παρουσιαστεί σ’ εσένα, θα σου φανερωθεί, θα σου προσφέρει τη βοήθειά σου, θα σου χαρίσει τη νίκη και θα σε ελευθερώσει από τους εχθρούς σου. Όταν θα έχει δεί τον τρόπο με τον οποίο τον αναζητάς, με ποιο τρόπο θέτεις πάνω του την ελπίδα σου, τότε θα σε διαπαιδαγωγήσει, θα σου μάθει την αληθινή προσευχή, θα σου δώσει την αληθινή αγάπη που είναι ο ίδιος. Θα αποβεί τότε για εσένα τα πάντα: παράδεισος, δέντρο της ζωής, μαργαριτάρι πολύτιμο, στεφάνι, αρχιτέκτονας, καλλιεργητής, μια ύπαρξη υποκείμενη στον πόνο, άνθρωπος, Θεός, κρασί, νερό ζωντανό, νυμφίος, πολεμιστής, πανοπλία, ο Χριστό «το παν στα πάντα» (1Κορ. 15,28). Όπως ένα παιδί δεν μπορεί να τραφεί από μόνο του, ούτε να φροντίσει τον εαυτό του, που δεν μπορεί παρά να στραφεί προς τη μητέρα του κλαίγοντας, μέχρι που να δείξει συμπόνια και να ασχοληθεί μαζί του, έτσι οι ψυχές που πιστεύουν ελπίζουν τα πάντα από το Χριστό και του αποδίδουν κάθε δικαιοσύνη. Όπως η βέργα ξεραίνεται αν αποκοπεί από το κλήμα (Ιω. 15,6), έτσι κάνει όποιος θέλει να είναι δίκαιος χωρίς το Χριστό. Το ίδιο και «εκείνος που είναι ληστής ή κλέφτης, που δεν μπαίνει από την πόρτα, αλλά μπαίνει από άλλο μέρος» (Ιω. 10,1), το ίδιο συμβαίνει με εκείνον ο οποίος επιδιώκει να είναι δίκαιος χωρίς Εκείνον που δικαιώνει.
↧