Εμείς που από κάθε λόγο της Αγίας Γραφής είμαστε καλεσμένοι να μιμούμαστε τον Κύριο, ο οποίος μας δημιούργησε από καλοσύνη, ιδού που αλλάζουμε τα πάντα σε δική μας χρήση, μετρούμε τα πάντα σύμφωνα με τη θέλησή μας. Αποδίδουμε στον εαυτό μας τα αγαθά και θέτουμε τα υπόλοιπα για τους κληρονόμους μας. Όσο για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ανάγκη, καμιά φροντίδα. Για τουςφτωχούς κανένα ενδιαφέρον. Ω! Καρδιές χωρίς έλεος! Ένας άνθρωπος βλέπει τον πλησίον του να στερείται το ψωμί και τα μέσα να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη ζωή του, κανένα ενδιαφέρον να του προσφέρουμε τη βοήθειά μας για να τον βγάλουμε από την αθλιότητα, τον παρατηρούμε όπως παρατηρούμε ένα καταπράσινο φυτό που άρχισε να ξεραίνεται, από έλλειψη νερού. Και όμως ο άνθρωπος αυτός έχει αφθονία αγαθών που θα μπορούσε να βοηθήσει πολλούς με τα αγαθά του. Όπως η ροή μιας πηγής μπορεί να ποτίσει πολλά χωράφια σε μεγάλη έκταση, έτσι η αφθονία ενός μόνο σπιτιού, είναι ικανό να σώσει από την αθλιότητα μεγάλο αριθμό φτωχών, εκτός αν η φιλαργυρία και η τσιγκουνιά του ανθρώπου τον εμποδίζουν, όπως ένας βράχος που πέφτει σ’ ένα ρέμα και του αλλάζει τη ροή. Να μη ζούμε μόνο σύμφωνα με τη σάρκα, αλλά να ζούμε σύμφωνα με το Θεό.
↧