Δεν μπορεί κανείς να αμφιβάλλει ότι ο Ιωσήφ υπήρξε μεγάλος άγιος, άξιος εμπιστοσύνης, εφόσον η μητέρα του Σωτήρα επρόκειτο να γίνει η νύμφη του. Υπήρξε «ο πιστός και φρόνιμος υπηρέτης» (Μτ. 24,45) εφόσον ο Θεός την είχε προορίσει να γίνει το στήριγμα της Μητέρα του, ο τροφοδότης της σάρκας του και βοηθός στο σχέδιο της σωτηρίας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι κατάγεται από τον οίκο του Δαβίδ όχι μόνο κατά σάρκα, αλλά και με την πίστη, την αγιοσύνη και την ευσέβεια. Ο Κύριος βρήκε στο πρόσωπό του έναν άλλο Δαβίδ στον οποίο μπόρεσε, με απόλυτη ασφάλεια, να εμπιστευτεί τα πιο κρυφά σχέδιά του. Του αποκάλυψε, ως σε ένα άλλο Δαβίδ, τα μυστήρια της σοφίας του και του φανέρωσε εκείνα που δεν γνώριζε κανένας δάσκαλος αυτού του κόσμου. Του επέτρεψε να δει και να ακούσει αυτά που τόσοι βασιλείς και προφήτες, παρά τη θέλησή τους, δεν κατόρθωσαν να δουν ή να ακούσουν (Μτ. 13,17), καλύτερα ακόμη τον έκανε να τον πάρει στα χέρια του, να τον κάνει να περπατήσει, να τον ασπάζεται, να τον ταΐζει, να τον προστατεύει. Η Μαρία και ο Ιωσήφ, ανήκαν λοιπόν και οι δύο στη φυλή του Δαβίδ, στο πρόσωπο της Μαρίας εκπληρωνόταν η υπόσχεση που δόθηκε άλλοτε από τον Κύριο στο Δαβίδ, ενώ ο Ιωσήφ υπήρξε μάρτυρας της εκπλήρωσής της.
↧