Πού να πάω μακριά από το πνεύμα σου*
και πως να ξεφύγω από το βλέμμα σου;
Αν ανεβώ στον ουρανό, εσύ εκεί βρίσκεσαι,*
αν κατεβώ στον άδη, εκεί παρόν είσαι πάλι.
Αν με τα φτερά της αυγής πετάξω*
και κατασκηνώσω στα έσχατα της θάλασσας,
κι εκεί ακόμη θα με οδηγεί το χέρι σου,*
και θα με κρατά η δεξιά σου.
Κι αν πω: «Ας με σκεπάσει το σκοτάδι, κι ας γίνει νύχτα γύρω μου το φως»,
και το σκοτάδι ακόμα για σένανε δε θα 'ναι σκοτεινό κι η νύχτα σαν τη μέρα θα φωτίζει –σκοτάδι ή φως για σένα είναι παρόμοια.
↧