Επιθυμείς ίσως να σου αποδείξουμε ότι ο Κύριος ήλθε οικιοθελώς στο Πάθος; Οι άλλοι πεθαίνουν παρά τη θέλησή τους, γιατί πεθαίνουν μέσα στο σκοτάδι, αλλά εκείνος μιλούσε από πριν για το Πάθος του: «Ιδού, ο Υιός του ανθρώπου παραδόθηκε για να σταυρωθεί» (Μτ. 26,2). Γνωρίζεις γιατί αυτός ο φιλεύσπλαχνος δεν απέφυγε το θάνατο; Για να αποφύγει ο κόσμος όλος να βυθιστεί στις αμαρτίες του. «Ιδού, ανεβαίνουμε στην Ιερουσαλήμ και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί και θα σταυρωθεί» (βλ. Μτ. 20, 18-19) και ακόμη: «Πήρε αποφασιστικά το δρόμο για την Ιερουσαλήμ» (Λκ. 9,51). Θέλεις επίσης να ξέρεις καθαρά ότι ο σταυρός είναι για τον Ιησού μια δόξα; Άκουσέ τον να στο λέει, και όχι εγώ. Ο Ιούδας από αχαριστία για τον οικοδεσπότη του, επρόκειτο να τον προδώσει, μόλις είχε βγει από το τραπέζι και να έχει πιει από το ποτήρι της ευλογίας, και για ευγνωμοσύνη για το ποτήρι της σωτηρίας, αποφάσισε να χύσει αίμα αθώο. Εκείνος που έφαγε τον άρτο του διδασκάλου του, τον ευχαριστούσε με τρόπο εντροπής κάνοντάς τον να πέσει. (…) Ύστερα ο Ιησούς είπε: «Ήλθε η ώρα κατά την οποία ο Υιός του ανθρώπου θα δοξαστεί» (Ιω. 12,23). Αντιλαμβάνεσαι ότι γνωρίζει πως ο σταυρός είναι η δόξα του; (…) Όχι ότι στο παρελθόν υπήρξε χωρίς δόξα, εφόσον ήταν δοξασμένος «με τη δόξα [που είχε πριν δημιουργηθεί ο κόσμος» (Ιω. 17,5). Αλλά όπως ο Θεός τον είχε δοξάσει αιώνια, ενώ τώρα, δοξάστηκε γιατί αξιομίσθησε το στεφάνι με την προσκαρτερία στη δοκιμασία. Δεν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη ζωή, δεν θυσιάστηκε με τη βία, προχώρησε θεληματικά. Άκουσε αυτό που λέει: «έχω εξουσία να δώσω τη ζωή μου και εξουσία να την ξαναπάρω (Ιω. 10,18), είναι με απόλυτη ελευθερία που υπόκειμαι στους εχθρούς μου, γιατί αν δεν ήθελα, δεν θα μου συνέβαινε τίποτα». Ήλθε επομένως με επιλογή το Πάθος, χαρούμενος για το κατόρθωμά του, χαμογελαστός στη στεφάνωσή του, χαρούμενος να σώσει την ανθρωπότητα.
↧