Η διακυβέρνηση του σύμπαντος είναι μεγαλύτερο θαύμα από το να χορτάσεις πέντε χιλιάδες ανθρώπους με πέντε ψωμιά». Και όμως κανένας δεν εντυπωσιάζεται, ενώ μένουμε εκστατικοί εμπρός σε ένα θαύμα μικρότερης σημασίας γιατί βρίσκεται εκτός του συνηθισμένου. Ποιος πράγματι συντηρεί το σύμπαν και σήμερα ακόμη, αν όχι εκείνος που, με λίγους κόκκους σιταριού, δημιουργεί το θερισμό; Ο Χριστός έκανε επομένως αυτό που κάνει ο Θεός. Κάνοντας χρίση της εξουσίας του να πολλαπλασιάζει τους θερισμούς μόνο με μερικούς κόκκους, πολλαπλασίασε μέσα στα χέρια του πέντε ψωμιά. Γιατί η δύναμη βρίσκεται μέσα στα χέρια του Χριστού και τα πέντε ψωμιά ήσαν σαν σπόροι που ο Δημιουργός της γης πολλαπλασίαζε χωρίς να ους εμπιστεύεται στη γη. Το έργο αυτό παρουσιάστηκε στις αισθήσεις μας για να εξυψώσουν το πνεύμα μας (…) ΄τσι μας δόθηκε η δυνατότητα να θαυμάσουμε «τον αόρατο Θεό, απολαμβάνοντας τα ορατά έργα του» (Ρωμ. 1,20). Μετά την έγερσή μας από την πίστη και τον εξαγνισμό μας από αυτήν, μπορούμε να επιθυμούμε χωρίς τις αισθήσεις του σώματος να δούμε την αόρατη Ύπαρξη που γνωρίζουμε από τα ορατά. (…) Πράγματι, ο Ιησούς έκανε αυτό το θαύμα για να τον δουν εκείνοι που βρίσκονται εκεί, και τα οποία γράφτηκαν για να αποκτήσουμε τη γνώση τους. Αυτό που έκαναν τότε τα μάτια για εκείνους, η πίστη το κάνει για εμάς. Γι αυτό γνωρίζουμε μέσα στην ψυχή μας αυτό που τα μάτια μας δεν είδαν και γίναμε άξιοι καλύτερου επαίνου, γιατί είναι για εμάς που λέχτηκε: «Μακάριοι εκείνοι που δεν είδαν αλλά πίστεψαν» (Ιω. 20,29).
↧