Ο αμπελουργός πηγαίνει στο αμπέλι για να κλαδέψει όλες τις ατίθασες βέργες. Αν δεν το έκανε και αν τις άφηνε πάνω στον καλό κορμό, το αμπέλι του θα έδινε ένα κακό και ξινό κρασί. Έτσι πρέπει να κάνει κάθε σωστός άνθρωπος: οφείλει να κλαδεύει τον εαυτό του από κάθε αταξία πάνω του, να ξεριζώσει σε βάθος όλους αυτούς τους τρόπους και τις άτακτες προτροπές, είτε πρόκειται για χαρές είτε για λύπες, δηλαδή να κλαδεύει όλα τα κακά ελαττώματα και αυτό δεν κάνει κακό ούτε στο κεφάλι, ούτε στο χέρι, ούτε στο πόδι. Αλλά συγκράτησε το κλαδευτήρι μέχρι να δεις καλά τι πρέπει να κόψεις. Αν ο αμπελουργός δεν γνώριζε την τέχνη του κλαδέματος, θα τα έκοβε όλα, τόσο τις καλές βέργες που σύντομα θα του έδιναν κρασί, όσο και τις κακές βέργες, και θα κατέστρεφε το αμπέλι. Έτσι κάνουν ορισμένοι άνθρωποι. Δεν γνωρίζουν την τέχνη.Αφήνουν τα ελαττώματα, τις κακές συνήθειες στο βάθος της φύσης, κλαδεύοντας και ταλαιπωρώντας την άμοιρη φύση. Η φύση αφ’ εαυτού της είναι καλή και ευγενής, τι θέλεις να περικόψεις; Την εποχή που έρχεται ο καρπός, δηλαδή η θεϊκή ζωή, δεν θα έχεις παρά μια κατεστραμμένη φύση.
↧
