Η Μαρία μας κοιτάζει και μας αγαπά, κατά κάποιο τρόπο, όπως ο γιος της, ως δικά της παιδιά, που φέρνουν αυτή τη δοξαστική χάρη για δύο λόγους. Εν πρώτοις, επειδή είναι μητέρα του Αρχηγού, της κεφαλής, είναι επομένως και μητέρα των μελών του (βλ. Κολ 2,19). Στη συνέχεια, επειδή ο Σωτήρας μας, στο σταυρό μας έδωσε στη μητέρα του με την ιδιότητα παιδιών. Μας την έδωσε, όχι μόνο με την ιδιότητα της βασίλισσας και Δέσποινας, αλλά με την ιδιότητα πολύ πιο πρόσφορη για εμάς που μπορούμε να φανταστούμε, δηλαδή με την ιδιότητα της μητέρας, λέγοντας στον καθένα από εμάς, αυτό που είπε στον αγαπημένο μαθητή του: «Ιδού η μητέρα σου». Και μας δίνει σ’ αυτήν, όχι με την ιδιότητα του υπηρέτη ή του δούλου, γεγονός ήδη τιμητικό για εμάς, αλλά με την ιδιότητα του παιδιού. «Ιδού το παιδί σου», της λέει, μιλώντας για τον καθένα από εμάς στο πρόσωπο του Ιωάννη, ωσάν να του έλεγε: «Ιδού όλα τα μέλη μου, τα οποία σου δίνω για να είναι παιδιά σου, τα θέτω στη θέση μου, για να τα διαφυλάξετε όπως εμένα, και να τα αγαπάτε με την ίδια αγάπη που μ’ αγαπάτε, να τα αγαπάτε όπως τα αγαπώ». Μητέρα του Ιησού, μας κοιτάζετε και μας αγαπάτε ωσάν παιδιά σας, και ως αδέλφια του γιου σου Ιησού, και με την ίδια καρδιά, μας αγαπάτε και θα μας αγαπάτε αιώνια με την ίδια μητρική αγάπη με την οποία τον αγαπάτε. Για το λόγο αυτό, αδελφοί μου, σε όλες τις υποθέσεις σας, ανάγκες, δυσκολίες και δυσκολίες, να καταφεύγετε σ’ αυτή την καρδιά της φιλόστοργης μητέρας. Είναι μια καρδιά που αγρυπνά πάντοτε πάνω μας και στα πιο μικρά πράγματα που μας αφορούν. Είναι μια καρδιά τόσο γεμάτη καλοσύνη, γλυκύτητα, ευσπλαχνία και αβρότητα, που ποτέ κανείς από εκείνους που την επικαλέστηκαν με ταπεινοσύνη και εμπιστοσύνη, δεν βρέθηκε χωρίς παρηγορία.
↧