Ο αγαπημένος λέει στο Άσμα Ασμάτων: «Μοναδική είναι η περιστερά μου, μοναδική η τέλεια. Είναι η μοναδική θυγατέρα της μητέρας της» (6,9). Αλλά η έννοια αυτών των λέξεων μας φαίνεται πιο σωστή στο κήρυγμα του Κυρίου μέσα στο Ευαγγέλιο. Με την ευλογία του έδωσε την παντοδυναμία στους μαθητές του, και ύστερα προσευχόμενος τον Πατέρα του, παραχωρεί τα άλλα αγαθά σε όσους είναι άξιοι. Και προσθέτει το πολυτιμότερο των αγαθών: οι μαθητές του να μην είναι ποτέ χωρισμένοι (…) αλλά να είναι όλοι ένα με την ένωσή τους στο μοναδικό αγαθό. Έτσι με «την ενότητα στο Άγιο Πνεύμα», ενωμένοι «με το δεσμό της ειρήνης», θα είναι όλοι «ένα μόνο σώμα, και ένα μόνο πνεύμα, με τη μοναδική ελπίδα στην οποία είναι όλοι καλεσμένοι» (Εφ. 4,3-4) (…) «Να είναι όλοι ένα, όπως εσύ Πατέρα είσαι μαζί μου και εγώ μαζί σου». Ο δεσμός, λοιπόν, αυτής της ενότητας, είναι η δόξα. Το ότι το Άγιο Πνεύμα αποκαλείται δόξα, κανένας δεν θα μπορούσε να αντιλέξει, αν είναι προσεκτικός στα λόγια του Κυρίου: «Τη δόξα που μου έδωσες, τους την έδωσα» (Ιω. 17,22). Πράγματι, τους έδωσε αυτή τη δόξα όταν έλεγε: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο» (Ιω. 20,22). Τη δόξα που κατείχε ανέκαθεν, «πριν δημιουργηθεί ο κόσμος» (Ιω. 17,5), ο Χριστός την είχε λάβει όταν έλαβε την ανθρώπινη φύση. Και όταν αυτή η φύση δοξάστηκε από το Πνεύμα, όσοι συμμετέχουν στην ίδια φύση, έλαβαν την κοινωνία της δόξας του Πνεύματος, αρχίζοντας από τους μαθητές του. Είναι ο λόγος που ο Ιησούς λέει: «Πατέρα, τη δόξα που μου έδωσες, τους την έδωσα, ώστε να είναι ένα όπως εμείς είμαστε ένα»
↧