Τα κλίματα του αμπελιού, τα δένουμε, τοποθετούμε πασσάλους, γυρίζουμε προς τα κάτω τις βέργες, τα στηρίζουμε γερά. Ως εκ τούτου μπορούμε να ελπίζουμε τη γλυκιά ζωή και το πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που μπορεί να είναι σε όλα στήριγμα στον άνθρωπο του καλού. Ο άνθρωπος οφείλει να ταπεινωθεί, ό, τι υπάρχει σ’ αυτόν υψηλά ιστάμενο οφείλει να ταπεινωθεί, και οφείλει να βυθιστεί με μια αληθινή και ταπεινή υποταγή, από τα βάθη της ψυχής του. Όλες οι δυνάμεις μας, εσωτερικές και εξωτερικές, αυτές της ευαισθησίας και της βαθειάς επιθυμίας καθώς και οι διανοητικές ικανότητές μας, οφείλουν να προσκολληθούν, καθεμιά στη θέση της, σε μια αληθινή υποταγή στο θέλημα του Θεού. Στη συνέχεια αναποδογυρίζουμε τη γη γύρω από τους κορμούς των κλιμάτων και ξεριζώνουμε τα αγριόχορτα. Ο άνθρωπος οφείλει έτσι να καθαρίσει εαυτόν, σοβαρά προσεκτικός σε ό, τι θα μπορούσε να ξεριζώσει από τα βάθη του είναι του, ώστε ο θείος Ήλιος να τον πλησιάσει ευκολότερα και να λάμπει σ’ αυτόν. Αν αφήσεις τότε την άνωθεν δύναμη να κάνει το έργο της, ο ήλιος, με τη δύναμη της θερμότητάς του, απορροφά την υγρασία του εδάφους, μέσα στη ζωτική δύναμη που κρύβεται στο ξύλο, και τα σταφύλια μεγαλώνουν υπέροχα. Ύστερα ο Ήλιος, με τη θερμότητά του, ενεργεί πάνω στα σταφύλια και τα κάνει να αναπτυχθούν σε άνθη. Και αυτά τα άνθη έχουν ένα πολύ ωραίο άρωμα και ευεργετικό. (…) Τότε ο καρπός αποβαίνει με βεβαιότητα γλυκός. Είθε αυτό να δοθεί σε όλους μας.
↧
