Άκουσε τη φωνή του Θεού που σε ωθεί να βγεις από τον εαυτό σου και να ακολουθήσεις το Χριστό…, και θα είσαι ένας τέλειος μαθητής: «Όποιος από εσάς δεν απαρνηθεί όσα του ανήκουν, δεν μπορεί να είναι μαθητής μου». Ύστερα από αυτά, τι έχεις να πεις; Τι μπορείς να απαντήσεις; Όλες οι αμφιβολίες σου και τα ερωτήματά σου πέφτουν απέναντι σ’ αυτό το λόγο… και ο Χριστός λέει σε ένα άλλο σημείο: «Όποιος απαρνιέται τη ζωή του σ’ αυτό τον κόσμο, την διατηρεί για τη αιώνια ζωή… Αν κάποιος με υπηρετεί, ο Πατέρας μου θα τον τιμήσει» (Ιω. 12, 25…) Είπε ακόμη στους μαθητές του: «Σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ!» (Ιω. 14,31). Με το λόγο αυτό φανερώνει ότι ούτε ο ίδιος ούτε οι μαθητές του είναι αυτού του κόσμου. Που θα πάμε, λοιπόν, Κύριε; «Όπου είμαι, εκεί θα είναι και ο μαθητής μου». (Ιω.12,26). Αν ο Χριστός μας λέει: «Σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ», ποιος θα είναι αρκετά ανόητος που θα δεχτεί να μείνει με τα πτώματα στα μνημεία τους και να κατοικήσει ανάμεσα στους νεκρούς; Κάθε φορά, λοιπόν, που ο κόσμος θέλει να σε κρατήσει, να θυμάσαι το λόγο του Χριστού: «Σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ!» … Κάθε φορά που θα θελήσεις να καθίσεις, να εγκατασταθείς, να αρέσκεσαι να μείνεις εκεί όπου βρίσκεσαι, να θυμάσαι αυτή την πιεστική φωνή που λέει: «Σηκωθείτε, ας φύγουμε από εδώ». Γιατί, ούτως ή άλλως θα πρέπει να φύγεις. Αλλά φύγε όπως ο Χριστός φεύγει: φύγε γιατί στο είπε, όχι γιατί οι νόμοι της φύσεως σε παρασύρουν χωρίς να το θες. Είτε το θέλεις, είτε όχι, είσαι στο δρόμο εκείνων που φεύγουν. Φύγε λοιπόν, εξαιτίας του λόγου του Διδασκάλου σου, και όχι από την ανάγκη της καταπίεσης. «Σήκω, ας φύγουμε από εδώ!». Αυτή η φωνή ξυπνά όσους αναπαύονται: είναι η τρομπέτα που διώχνει τον ύπνο της οκνηρίας με τον ήχο της. Είναι μια δύναμη και όχι ένας λόγος: ξαφνικά αγκαλιάζει εκείνο που την αισθάνεται ως δύναμη νέα και τον ωθεί από ένα πράγμα σε άλλο πράγμα αιφνίδια… «Σήκω, ας φύγουμε από εδώ»: ιδού και εκείνος φεύγει μαζί σου, γιατί καθυστερείς; ... Ο Θεός σε καλεί να φύγεις μαζί του.
↧