Με τον ίδιο τρόπο των ρωμαίων λεγεώνων, τους περασμένους αιώνες, που διάβαιναν τους δρόμους της Ηπείρου για να υποτάξουν όλα τα έθνη στην αυτοκρατορία της αιώνιας Πόλης, οι αναρύθμητες ορδές των μοναχών, των οποίων τα όπλα «δεν είναι αυτά της σάρκας, αλλά η δύναμη του Θεού» (2Κορ. 10,4) είχανσταλεί από τον άγιο Πατέρα για να προστατέψουν αποτελεσματικά το ειρηνικόβασίλειο του Ιησού Χριστού μέχρι τα πέρατα της γης, όχι με το ξίφος, τη βία ή το θάνατο, αλλά με το σταυρό και την εργασία, με την αλήθεια και την αγάπη. Παντού από όπου περνούσαν αυτά τα στρατεύματα χωρίς όπλα, εκπαιδευμένοι στο κήρυγμα της χριστιανικής διδασκαλίας, βιοτέχνες, αγρότες, και δάσκαλοι στις ανθρώιστικές και θεϊκές επιστήμες, η άγονη και ακατέργαστη γη άνοιγαν με τη δύναμη της υπομονής. Οι τέχνες και οι επιστήμες ύψωναν το ανάστημά τους. Οι κάτοικοι βγαίνουν από την άγρια και ακαλλιέρητη ζωή τους, ήσαν εκπαιδευμένοι στις κοινωνικές σχέσεις και στον πολιτισμό, και εμπρός τους έλαμπε το φως του Ευαγγελίου και της αρετής. Αναρίθμητοι απόστολοι, που φλεγόταν από ουράνια αγάπη, διάσχυζαν περιοχές ακόμη άγνωστες και ταραγμένες της Ευρώπης. Πότισαν αυτές της περιοχές με τον ιδρώτα τους και με το γενναίο αίμα τους, και έχοντας γαλινέψει τους κατοίολοους τους, τους έφεραν το φως της αλήθειας και της αγιοσύνης της Καθολικής Εκκλησίας. (…) Πράγματι, όχι μόνο στην Αγγλία, στην Γαλατία, στις Βόρειες χώρες , τη Δανία, τη Γερμανία και τη σκανδηναβία αλλά επίσης σε πολλές σλαβικές χώρες υπερυφανεύονται ότι έλαβαν το ευαγγέλιο από τους μοναχούς, που τους θεωρούν δόξα τους και λαμπρόυς ιδρυτές του πολιτισμού τους.
↧
