Η Εκκλησία ζει από την Ευχαριστία. Η αλήθεια αυτή δεν εκφράζει μόνο μια καθημερινή εμπειρία πίστης, αλλά εμπεριέχει σε σύνθεση την καρδιά του μυστηρίου της Εκκλησίας. Μέσα στη χαρά, κάνει την εμπειρία, κάτω από ποικίλες μορφές, της συνεχούς πραγματοποίησης της υπόσχεσης: «Και εγώ, θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες μέχρι την συντέλεια του κόσμου» (Μτ. 28,20). Αλλά, στην ευχαριστία, με την καθαγίαση του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα του Κυρίου, χαίρεται αυτής της παρουσίας με μοναδική ένταση. Από τότε που, στην Πεντηκοστή, η Εκκλησία, λαός της Νέας Διαθήκης, άρχισε την πορεία της προς την αιώνια πατρίδα, αυτό το θείο μυστήριο συνεχίζει να χαράζει τις ημέρες της, γεμίζοντάς τις με ελπίδα γεμάτη εμπιστοσύνη. Δικαιολογημένα, η Β’ Βατικανή Σύνοδος διακήρυξε ότι το ευχαριστιακό μυστήριο είναι «η πηγή και η κορυφή ολόκληρης της χριστιανικής ζωής» (Φως των Εθνών 11) «Η αγιοτάτη ευχαριστία εμπεριέχει πράγματι, το σύνολο των πνευματικών αγαθών της Εκκλησίας, δηλαδή τον ίδιο το Χριστό, το Πάσχα μας, το ζωντανό άρτο (1Κορ. 5,7 Ιω. 6,51), ο οποίος με τη σάρκα του, ζωοποιημένη από το Πνεύμα το Άγιο και δίνοντας τη ζωή, χορηγεί τη ζωή στους ανθρώπους» (Β’ Βατικανή ΡΟ 5). Είναι γι αυτό η Εκκλησία στρέφει το βλέμμα συνεχώς πάνω στον Κύριό της, παρών σ’ αυτό το μυστήριο της άγιας τράπεζας, στο οποίο ανακαλύπτει την πλήρη φανέρωση της απέραντης αγάπης.
↧