Αν κάποια ημέρα έλθουν οι αναπόφευκτες δοκιμασίες, να θυμηθούμε ότι είναι ο Ιησούς που μας έδωσε την εντολή να ανεβούμε στη βάρκα και επιθυμεί να προηγηθούμε εκείνου «προς την άλλη όχθη». Διότι είναι αδύνατο σε εκείνους που δεν έχουν υποστεί τη δοκιμασία των αντίθετων κυμάτων και του ανέμου να φθάσουν στην άλλη όχθη. Γι αυτό όταν βρισκόμαστε περιτριγυρισμένοι με πολλές δοκιμασίες και δυσκολίες, κουρασμένοι να ταξιδεύουμε ανάμεσά τους με τη φτώχεια των μέσων μας, να σκεφτούμε ότι η βάρκα μας βρίσκεται στη μέση της θάλασσας, ταρακουνημένη από τα κύματα που θα επιθυμούσαν να μας δουν «να ναυαγήσουμε στην πίστη» (1 Τιμ. 1,19) ής σε κάποια άλλη αρετή. Και όταν αντιλαμβανόμαστε την πνοή του Πονηρού να εναντιώνεται σ’ αυτό που αναλαμβάνουμε, τότε πρέπει να πούμε ότι ο άνεμος μας είναι ενάντιος. Όταν λοιπόν, ανάμεσα σ’ αυτές τις δοκιμασίες θα αντέξουμε για πολλές ώρες της σκοτεινής νύχτας που βασιλεύει στις στιγμές της δοκιμασίας, όταν θα έχουμε αγωνιστεί όσο μπορούμε καλύτερα προσπαθώντας να αποφύγουμε «το ναυάγιο της πίστης» (…), να είμαστε βέβαιοι ότι προς το τέλος της νύχτας, «όταν η νύχτα θα έχει προσωρήσει και η ημέρα θα είναι κοντά» (βλ. Ρωμ 13,12) ο Υιός του Θεού θα έλθει κοντά μας, βαδίζοντας πάνω στα κύματα, για να καταπραΰνει για εμάς τη θάλασσα.
↧