Σήμερα η αγία και ζωντανή Κιβωτός του ζωντανού Θεού, αυτή που στους κόλπους της έφερε το Δημιουργό της, αναπαύεται στο ναό του Κυρίου, ναός που δεν οικοδομήθηκε από χέρι του ανθρώπου. Ο Δαβίδ, ο πρόγονος του και συγγενής του Θεού, χορεύει από χαρά (2Σαμ. 7,14). Οι άγγελοι χορεύουν όλοι μαζί, οι αρχάγγελοι χειροκροτούν και οι δυνάμεις των ουρανών ψέλνουν τη δόξα του. (…) Εκείνη που για όλους έφερε την αληθινή ζωή, πως θα μπορούσε να πέσει στην εξουσία του θανάτου; Βέβαια ως θυγατέρα που παλαιού Αδάμ, υπόκειται στην ετυμηγορία εναντίο του, γιατί ο Υιός της που είναι η ίδια η Ζωή δεν την απέφυγε. Αλλά ως μητέρα του ζωντανού Θεού, είναι σωστό να ανυψωθεί έως εκείνον. (…) Πως, εκείνη που συνέλαβε μέσα της την ίδια τη Ζωή, χωρίς αρχή και τέλος, δεν θα ήταν ζωντανή για την αιωνιότητα; Άλλοτε, οι πρώτοι γονείς της θνητής φυλής μας, μεθυσμένοι με τον οίνο της ανυπακοής (…), το πνεύμα σε σκλήρυνση από την κακοδαιμονία της αμαρτίας, κοιμήθηκαν στον ύπνο του θανάτου. Ο Κύριος τους έδιωξε και εξόρισε από τον παράδεισο της Εδέμ. Τώρα εκείνη που δεν διέπραξε αμαρτία και που έφερε στον κόσμο το παιδί της υπακοής στο Θεό και στον Πατέρα, πως θα μπορούσε ο Παράδεισος να μην την δεχτεί, να μην ανοίξει χαρούμενα τις πόρτες του; (…) Εφόσον ο Χριστός που είναι η Ζωή και η Αλήθεια είπε: «Εκεί όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο υπηρέτη μου» (Ιω.12,26) πως η μητέρα του δεν θα συμμεριζόταν την κατοικία του; (…) Τώρα, λοιπόν «ας χαίρονται οι ουρανοί», και όλοι οι άγγελοι ας την χειροκροτούν. «Η γη ας αγαλλιά» (Ψ.95,11), είθε οι άνθρωποι να πηδούν από χαρά. Οι αιθέρες ας κάνουν να αντηχούν άσματα χαράς, η νύχτα ας αποτινάξει τα σκοτάδια και το μανδύα πένθους. (…) Διότι η ζωντανή πολιτεία του Κυρίου, ο Θεός των δυνάμεων, εξυψώνεται. Από το Ιερό της Σιών βασιλείς φέρνουν δώρα ανεκτίμητα (Ψ. 67,30). Αυτού που οΧριστός εγκαθίδρυσε ως πρίγκιπες όλης της γης, τους αποστόλους συνεδεύουν τη Μητέρα του Θεού, πάντοτε παρθένο, στην άνω Ιερουσαλήμ που είναι ελεύθερη και μητέρα μας (Γαλ. 4,26).
↧