Κανένας, βλέποντας ότι ορισμένοι εγκαταλείπουν τα μεγάλα αγαθά, να μην λέει : «Θα ήθελα πολύ να μιμηθώ εκείνους που αποστασιοποιούνται από τον κόσμο, αλλά τι μπορώ να εγκαταλείψω ; Δεν κατέχω τίποτα». Αφήνετε πολλά, αδελφοί μου, όταν εγκαταλείπετε τις επιθυμίες αυτού του κόσμου. Πράγματι, τα εξωτερικά αγαθά μας, όσο μικρά και αν είναι, επαρκούν στα μάτια του Κυρίου. Είναι η καρδιά που κοιτάζει, και όχι την περιουσία. Δεν κοιτάζει πόσα θυσιάζουμε για χάρη του, αλλά πόση αγάπη μας ωθεί να κάνουμε αυτή τη θυσία. (…) Η Βασιλεία του Θεού δεν έχει ένα τίμημα, αλλά σου κοστίζει ακριβώς αυτό που έχεις. (…) Στον Πέτρο και στον Ανδρέα κόστισε τη βάρκα που άφησαν και τα δίχτυα τους. Στη φτωχή κόστισε τα δυο λεπτά (Λκ.21,2) σε κάποιον άλλο κόστισε ένα ποτήρι κρύο νερό (Μτ. 10,42). Το Βασίλειο του Θεού, είπαμε, κοστίζει αυτό που έχεις. Όπως βλέπετε, αδελφοί μου, τι πιο εύκολο να αποκτήσεις και τι πιο πολύτιμο για να κατέχεις ; Αλλά ίσως να μην έχεις ένα ποτήρι κρύο νερό να προσφέρεις στο φτωχό που το έχει ανάγκη ; Ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση ο Λόγος του Θεού μας καταπραΰνει (…). «Ειρήνη στη γη στους ανθρώπους καλής θελήσεως» (Λκ.2.14). Πράγματι στα μάτια του Θεού, το χέρι δεν είναι ποτέ άδειο από αγαθά αν στο βάθος της καρδιάς υπάρχει η καλή θέληση. (…) Ακόμη και δεν έχω τίποτα το εξωτερικό να προσφέρω, Θεέ μου, βρίσκω μέσα μου αυτό που θα εναποθέσω πάνω στην τράπεζα της δοξασίας. (…) : Αρέσκεσαι στις προσφορές της καρδιάς. (Ψ. 55,13).
↧