Πρέπει να ζούμε αποδεσμευμένοι από τα παρόντα αγαθά και από τη θέλησή μας, αν θέλουμε να ακολουθήσουμε εκείνον που δεν είχε «που να ακουμπήσει την κεφαλή του» (Λκ. 9, 58) και ο οποίος ήλθε «όχι για να κάνει τη θέλησή του, αλλά τη θέληση εκείνου που τον έστειλε» (Ιω. 6,38). (…) Αμέσως θα γνωρίσουμε εμπειρικά αυτό που η Αλήθεια υπόσχεται σε όποιον εγκαταλείπει τα πάντα και τον ακολουθεί : «Θα λάβει το εκατονταπλάσιο (…) και θα έχει για κληρονομιά την αιώνια ζωή». (Μκ. 10,30). Πράγματι, η δωρεά του εκατονταπλάσιου είναι ένα στήριγμα για την πορεία μας, και η κατοχή της αιώνιας ζωής θα είναι η ευτυχία μας για πάντα στην ουράνια πατρίδα. Αλλά πιο είναι αυτό το εκατονταπλάσιο ; Απλά, οι απολαύσεις του Πνεύματος γλυκύ σαν το μέλι, οι επισκέψεις του και οι πρώτοι καρποί του. Είναι η μαρτυρία της συνείδησής μας, είναι η μακάρια και πανευτυχής αναμονή των δικαίων, είναι η μνήμη της υπεράφθονης καλοσύνης του Θεού, είναι επίσης, αληθινά, η απεραντοσύνη της γλυκύτητάς του. Όσοι έκαναν την εμπειρία αυτών των δώρων δεν έχουν ανάγκη να τους τα πούμε, και οι οποίοι θα μπορούσαν να τα αφηγηθούν με απλά λόγια σε όσους δεν έχουν την εμπειρία.
↧