Ο Ευαγγελιστή Ιωάννης μας αναφέρει ότι, όταν ο Ιησούς βλέπει το Ναθαναήλ να πλησιάζει, αναφωνεί : «Ιδού ένας αληθινός γιος του Ισραήλ, ένας άνθρωπος που δεν ξέρει να ψεύδεται». Πρόκειται για ένα έπαινο που υπενθυμίζει το κείμενο ενός Ψαλμού : «Μακάριος ο άνθρωπος (…) του οποίου το πνεύμα είναι χωρίς πλάνη» (Ψ. 31,2), αλλά που εγείρη την περιέργεια του Ναθαναήλ, ο οποίος απαντά με θαυμασμό : «Πως με γνωρίζεις ;» Η απάντηση του Ιησού δεν είναι άμεσα κατανοητή. Λέει : «Πριν ο Φίλιππος σε καλέσει, ότνα ήσουν κάτω από τη συκιά, εγώ σε είδα». Δεν γνωρίζουμε τι συνέβηκε κάτω από αυτή τη συκιά. Πρόκειται για μια αποφασιστική στιγμή στη ζωή του Ναθαναήλ. Αισθάνεται βαθειά συγκινημένος μέσα στην καρδιά του με τα λόγια αυτά του Ιησού, αισθάνεται να τον καταλαβαίνουν και να καταλαβαίνει : αυτός ο άνθρωπος γνωρίζει τα πάντα για εμένα, γνωρίζει και αναγνωρίζει το δρόμο της ζωής, μπορώ να έχω εμπιστοσύνη σ’ αυτό τον άνθρωπο. Και έτσι απαντά με μια ομολογία πίστης καθαρή και ωραία, λέγοντας : «Διδάσκαλε είσαι ο Υιός του Θεού, είσαι ο βασιλιάς του Ισραήλ!» Σ’ αυτή την ομολογία εμφαίνεται ένα σημαντικό βήμα προς την προσκόλληση στον Ιησού. Τα λόγια του Ναθαναήλ φωτίζει μια διπλή όψη συμπληρωματική της ταυτότητας του Ιησού : αναγνωρίζεται έχοντας ειδική σχέση με το Θεό Πατέρα, του οποίου είναι ο μονογενής Υιός, και στη σχέση του με το λαό του Ισραήλ, του οποίου ανακηρύσσεται βασιλιάς, ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του αναμενόμενου Μεσσία. Δεν πρέπει να χάνουμε από τη σκέψη μας ούτε τη μια ούτε την άλλη από τις δυο ιδιότητες, γιατί αν διακηρύττουμε μόνο τη επουράνια διάσταση του Ιησού, κινδυνεύουμε να τον καταντήσουμε μια εξαϋλωμένη ύπαρξη και αν απεναντίας αναγνωρίσουμε την ιστορική συγκεκριμένη κατάσταση, φθάνουμε στο σημείο να παραμερίζουμε τη θεϊκή του διάσταση που ακριβώς τον προσδιορίζει.
↧