«Οι πέντε ανόητες παρθένες, παίρνοντας τις λάμπες τους, δεν πήραν και λάδι μαζί τους. Οι φρόνιμες απεναντίας πήραν μαζί με τις λάμπες τους και λάδι σε δοχεία» Το λάδι συμβολίζει εδώ τη λαμπρότητα της δόξας, τα δοχεία είναι οι καρδιές μας, μέσα στις οποίες φέρνουμε όλες τις σκέψεις μας. Οι φρόνιμες παρθένες φέρνουν μαζί τους το λάδι στα δοχεία τους, γιατί διατηρούν μέσα στη συνείδησή τους όλη τη λαμπρότητα της δόξας, όπως λέει ο άγιος Παύλος : «αυτό που αποτελεί τη δόξα μας, είναι η μαρτυρία της συνείδησής μας» (2Κορ. 1,12). Οι ανόητες παρθένες απεναντίας δεν φέρνουν λάδι μαζί τους, γιατί δεν φέρνουν μέσα στην καρδιά τους τη δόξα τους, δηλαδή την αναζητούν στον έπαινο των άλλων. «Αλλά μέσα στη νύχτα, ακούγεται μια φωνή : ‘ Ιδού ο Νυμφίος, έρχεται, πηγαίνετε να τον προϋπαντήσετε !’» Τότε όλες οι παρθένες σηκώνονται. Αλλάς οι λάμπες των ανόητων παρθένων σβήνουν γιατί τα έργα τους, που εξωτερικά φαινόταν να λάμπουν στα μάτια των ανθρώπων, δεν είναι κατά βάθος παρά σκοτάδι όταν καταφθάνει ο κριτής. Και δεν λαβαίνουν από το Θεό καμιά ανταμοιβή, έχοντας ήδη λάβει από τους ανθρώπους τον έπαινο που αγαπούσαν.
↧