Πρόσεχε, λαέ μου, τη διδασκαλία μου, *
γύρε το αυτί σου στα λόγια του στόματός μου.
Θ’ ανοίξω με παραβολή το στόμα μου, *
θα μιλήσω για τα παράδοξα των αρχαίων χρόνων.
Όταν τους εξόντωνε, τον αποζητούσαν, *
και μετανοημένοι έρχονταν σ’ αυτόν από το χάραμα.
Και θυμήθηκαν πως ο Θεός είναι βοηθός τους, *
και πως ο Θεός ο Ύψιστος είναι λυτρωτής τους.
Τον κολάκευαν με το στόμα τους, *
και με τη γλώσσα τους τον εξαπατούσαν.
Η καρδιά τους δεν ήταν ειλικρινής μαζί του, *
ούτε παρέμειναν πιστοί στη διαθήκη του.
Αυτός όμως είναι φιλάνθρωπος, *
και συγχωρεί την ανομία και δεν αφανίζει.
Πολλές φορές ανέστειλε τον θυμό του, *
και δεν ξεθύμανε όλη την οργή του.
↧