Η επιθυμία του Θεού είναι εγγεγραμμένη μέσα στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος από το Θεό για το Θεό, ο Θεός δεν σταματά να ελκύει τον άνθρωπο στον εαυτό του, μόνο στο Θεό ο άνθρωπος θα βρει την αλήθεια και την ευτυχία που συνεχώς αναζητά… Με πολλούς τρόπους μέσα στην ιστορία, και μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι έδωσαν δείγματα της αναζήτησής τους του Θεού με τις δοξασίες τους, με τις θρησκευτικές συμπεριφορές τους (προσευχές, θυσίες, λατρείες, διαλογισμοί κλπ.). Παρά τα διφορούμενα που μπορεί να περιέχουν, αυτές οι μορφές έκφρασης είναι τόσοι διεθνείς που να μπορούμε να μιλούμε για τον άνθρωπο ως θρησκευόμενη ύπαρξη… Αλλά αυτή «η στενή και ζωτική σχέση που ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό» μπορεί να λησμονηθεί, να παραγνωριστεί ακόμη και να απορριφτεί θεληματικά από τον άνθρωπο. Παρόμοιες συμπεριφορές μπορεί να ξεκινούν από πολλά αίτια: την επανάσταση για το κακό που υπάρχει στον κόσμο, η θρησκευτική άγνοια ή αδιαφορία, οι εγκόσμιες φροντίδες και τα πλούτη (Μτ. 13,22), το κακό παράδειγμα των πιστών, τα ρεύματα σκέψης εχθρικά προς τη θρησκεία, και τέλος η στάση εκείνη του αμαρτωλού ανθρώπου, ο οποίος, από φόβο, κρύβεται εμπρός στο Θεό (Γεν. 3, 8…) και φεύγει μακριά από το κάλεσμα του Θεού (Ιων. 1,3).
«Χαρά για τις καρδιές που αναζητούν το Θεό» (Ψ.104,3). Αν ο άνθρωπος μπορεί να λησμονήσει ή να αρνηθεί το Θεό, ο Θεός, δεν σταματά να καλεί κάθε άνθρωπο, να τον αναζητά για να ζήσει και να βρει την ευτυχία. Αλλά αυτή η αναζήτησε απαιτεί από τον άνθρωπο όλη την προσπάθεια της διάνοιάς του, την ευθύτητα της θέλησής του, «μια καρδιά με ευθύτητα» (Ψ. 96,11), και επίσης τη μαρτυρία των άλλων, οι οποίοι του μαθαίνουν να αναζητά το Θεό.
«Είσαι μεγάλος, Κύριε, άξιος παντός επαίνου, μεγάλη είναι η εξουσία σου και άμετρη η σοφία σου (Ψ. 144,3 & 146,5). Και ο άνθρωπος, μικρό μέρος της δημιουργίας, ισχυρίζεται ότι σε λατρεύει, ο άνθρωπος ακριβώς, ο οποίος βουτηγμένος στη θνητή του κατάσταση, φέρνει πάνω του τη μαρτυρία της αμαρτίας του και τη μαρτυρία ‘ότι αντιστέκεσαι στους υπερύφανους’(Ιακ. 4,6). Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος, ελάχιστο μέρος της δημιουργίας επιθυμεί να σε λατρεύει. Εσύ ο ίδιος τον προτρέπεις, κάνοντάς τον να βρεί τη χαρά μέσα στη λατρεία σου, γιατί μας δημιούργησες για τον εαυτό σου και η καρδιά μας δεν βρίσκει ανάπαυση όσο δεν αναπαύεται επάνω σου» (Αγ. Αυγουστίνου, Εξομολογήσεις 1.11).
↧