Αυτόν που τώρα περιφρονείς, υπήρξε μια στιγμή που ήταν πάνω από εσένα, Αυτός που τώρα είναι άνθρωπος υπήρξε αιώνια τέλειος. Υπήρχε στην αρχή, χωρίς αιτία, στη συνέχεια υποτάχτηκε στους περιορισμούς αυτού του κόσμου.(…) Αυτό έγινε για να σε σώσει, εσένα που τον βρίζεις, εσένα που περιφρονείς το Θεό γιατί πήρε την άμοιρη φύση σου. (…) Τον είχαν τυλίξει σε φασκιές, αλλά βγαίνοντας από το μνήμα, εγκατέλειψε τα σάβανά του, τον είχαν ξαπλώσει σε μια φάτνη, αλλά δοξάστηκε από τους αγγέλους, αναγγέλθηκε με ένα αστέρι, προσκυνήθηκε από τους Μάγους (…). Υποχρεώθηκε να καταφύγει στην Αίγυπτο, αλλά ελευθέρωσε αυτή τη χώρα από τις δεισιδαιμονίες των Αιγυπτίων. Δεν είχε «πρόσωπο ούτε ομορφιά» (Ης. 53,2) για τους εχθρούς του, αλλά για το Δαβίδ ήταν «ο ωραιότερος από τα παιδιά των ανθρώπων» (Ψ.44,3) και πάνω στο όρος έλαμψε, πιο λαμπερός από τον ήλιο (Μτ.17,1…). Ως άνθρωπος βαφτίστηκε, αλλά ως Θεός έσβησε τις αμαρτίες, δεν είχε ανάγκη να καθαριστεί, αλλά ήθελε να εξαγιάσει τα νερά. Ως άνθρωπος, δοκίμασε τον πειρασμό, αλλά ως Θεός θριάμβευσε πάνω του, εκείνος που «νίκησε τον κόσμο» (Ιω. 16,8). (…) Πείνασε, αλλά έδωσε να φάνε σε χιλιάδες, εκείνος που είναι «ο ζωντανός Άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό» (Ιω. 6,48). (…) Δίψασε, αλλά κάλεσε «όποιον διψά, να τον πλησιάσει και να πιει» (Ιω. 7,37). Γνώρισε την κούραση, αλλά είναι η ανάπαυση όλων εκείνων «που πονούν ή σηκώνουν ένα φορτίο» (Μτ. 11,28). (…) Άφησε να τον αποκαλέσουν «Σαμαρείτη υπόδουλος του διαβόλου» (Ιω. 8,48). (…) Αλλά είναι αυτός που σώζει τον άνθρωπο που έπεσε στα χέρια των ληστών (Λκ. 10,29…) και που κατατροπώνει τους δαίμονες σε φυγή. (…) Προσεύχεται, αλλά είναι αυτός που εισακούει τις προσευχές. Κλαίει, αλλά είναι εκείνος που σβήνει τα δάκρυα. Πουλήθηκε για ελάχιστο αντίτιμο, αλλά είναι αυτός που εξαγοράζει τον κόσμο και σε μεγάλο αντίτιμο, με το ίδιο το αίμα του. Σαν πρόβατο τον οδηγούν στη σφαγή, αλλά οδηγεί τον Ισραήλ σε αληθινή βοσκή (Ιεζ. 34,14), και σήμερα ολόκληρη τη γη. Σαν πρόβατο σιωπά, αλλά είναι ο Λόγος που αναγγέλθηκε με τη φωνή εκείνου που φωνάζει στην έρημο (Μκ.1,3). Υπήρξε αδύναμος και πληγωμένος, αλλά είναι αυτός που θεραπεύει κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία (Μτ.9,35). Τον ύψωσαν πάνω στο ξύλο και τον καρφώσανε, αλλά είναι αυτός που αποκαθιστά με το δένδρο της ζωής. (…) Πεθαίνει, αλλά δίνει τη ζωήκαι καταργεί το θάνατο. Θάφτηκε, αλλά αναστήθηκε και ανέβηκε στους ουρανούς, ελευθερώνει τις ψυχές από τον Άδη.
↧