Να θυμάσαι, άνθρωπε, εκείνο που σε γέμισε με τα δώρα του. Σκέψου τον εαυτό σου. Θυμήσου ποιος είσαι, ποιες υποθέσεις φροντίζεις, ποιος σου τις εμπιστεύτηκε, για ποιο λόγο προτιμήθηκες από τόσους άλλους. Είδαι δούλος του Καλού Θεού, έχεις την ευθύνη να υπηρετείς τους συντρόφους σου. Μην νομίσεις ότι όλα αυτά τα αγαθά προορίζονται για την κοιλιά σου. Διάθεσε τα αγαθά που κρατάς στα χέρια σου ως να ανήκαν σε άλλους, θα σου προξενήσουν ευχαρίστηση για ένα χρονικό διάστημα, ύστερα θα εκλείψουν και θα εξαφανιστούν. Αλλά θα σου ζητηθεί λεπτομερής λογαριασμός. (…) «Τι να κάνω;» Η απάντηση είναι απλή: «Θα χορτάσω τους πεινασμένους, θα ανοίξω τις αποθήκες μου και θα προσκαλέσω τους φτωχούς. (..) Όλοι εσείς που στερείστε το ψωμί, ελάτε σ’ εμένα. Ο καθένας να πάρει μια ικανή μερίδα από τα δώρα που ο Θεός μου χάρισε. Ελάτε να αντλήσετε σαν από δημόσια πηγή»
↧