Ας κοιτάξουμε αυτούς τους τυφλούς της Ιεριχώ στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου: αξίζουν περισσότερο από εκείνους που βλέπουν καλά. Δεν είχαν κανένα να τους καθοδηγήσει, δεν μπορούσαν να δουν τον Ιησού που πλησίαζε, και όμως προσπαθούσαν να φθάσουν έως εκείνον. Άρχισαν να φωνάζουν δυνατά, οι άλλοι προσπαθούσαν να τους κάνουν να σωπάσουν: Φώναζαν πιο δυνατά. Το ίδιο συμβαίνει με τη δραστήρια ψυχή, εκείνοι που προσπαθούσαν να την εμποδίσουν πολλαπλασίαζαν την ορμή της. Ο Χριστός επιτρέπει να τους κάνουν να σωπάσουν, ώστε ο ζήλος τους να γίνει πιο αισθητός και για να σου μάθουν ότι άξιζαν να θεραπευτούν. Είναι γι αυτό που δεν τους ζητάει να δείξουν την πίστη τους, όπως το έκανε συχνά: οι κραυγές τους και οι προσπάθειές τους να τον πλησιάσουν, ήσαν αρκετές για να φανερώσουν την πίστη τους. Μάθε από αυτό, φίλε μου, ότι παρά την μηδαμινότητα μας και την αθλιότητά μας, αν πορευόμαστε προς το Θεό με όλη την καρδιά μας, θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε από μόνοι μας αυτό που ζητούμε. Πάντως, κοίταξε αυτούς τους δύο τυφλούς, δεν είχαν παρά μόνο ένα μαθητή να τους προστατέψει, πολλοί τους επέβαλαν τη σιωπή, και όμως κατόρθωσαν να θριαμβεύσουν πάνω στα εμπόδια και να φθάσουν μέχρι τον Ιησού. Ο ευαγγελιστής δεν σημειώνει γι αυτούς κανένα μοναδικό τρόπο ζωής: ο ζήλος τους κάλυψε τα πάντα. Ας τους μιμηθούμε, κι εμείς. Ακόμη και αν ο Θεός δεν μας χορηγεί αμέσως αυτό που ζητούμε, ακόμη και αν πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να μας αποτρέψουν από την προσευχή, μη σταματήσουμε να τον επικαλούμαστε. Γιατί έτσι ελκύουμε πάνω μας καλύτερα τις χάρες του Θεού.
↧