Διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Ζακχαίος θέλησε να δει τον Κύριο, αλλά ήταν πολύ μικρός. Τι έκανε τότε; Ανέβηκε πάνω σε μια ξερή συκιά. Έτσι κάνει ακόμη ο άνθρωπος. Επιθυμεί να δει εκείνον που κάνει έργα μεγάλα και κάνει θόρυβο γύρω από τον εαυτό του. Αλλά δεν έχει το κατάλληλο ανάστημα γι αυτό, είναι πολύ μικρός. Τι να κάνει τότε; οφείλει να σκαρφαλώσει πάνω σε μια συκιά αποξηραμένη. Η νεκρή συκιά συμβολίζει το θάνατο των αισθήσεων και της φύσης, και τη ζωή του εσωτερικού ανθρώπου όπου φέρεται ο Θεός.
Τι λέει ο Κύριός μας στο Ζακχαίο; «Κατέβα γρήγορα». Οφείλεις να κατέβεις, δεν πρέπει να συγκρατήσεις ούτε μια σταγόνα ευχαρίστησης από όλες τις εντυπώσεις μέσα στην προσευχή, αλλά να κατέβεις στη μηδαμινότητά σου, στη φτώχεια σου, στην αδυναμία σου. (…) Αν σου μένει ακόμη κάποιος δεσμός με τη φύση, μόλις η αλήθεια σου έδωσε κάποιο φως, δεν το κατέχεις ακόμη, δεν έγινε δικό σου κτήμα. Η φύση και η χάρη εργάζονται ακόμη μαζί, και δεν κατόρθωσες ακόμη την τέλεια εγκατάλειψη, (…) δεν είναι ακόμη η πλήρης καθαρότητα. Είναι γι αυτό που ο Θεός καλεί έναν άνθρωπο να κατέβει, δηλαδή τον καλεί σε μια πλήρη εγκατάλειψη, σε μια πλήρη αποδέσμευση, σε μια πλήρη αποστασιοποίηση από τη φύση, σε ό, τι κατέχει ακόμη κάτι τι προσωπικά. «Διότι σήμερα πρέπει εγώ να μείνω σπίτι σου σήμερα». Είθε να μας συμβεί αθτό το σήμερα για την αιωνιότητα!
↧