Η ευσπλαχνία δεν αξίζει να τιμάται μόνο εξαιτίας της αφθονίας των αγαθών, αλλά όταν πηγάζει από μια ορθή σκέψη και σπλαχνική. Υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν και μοιράζουν πολλά αλλά δεν θεωρούνται σπλαχνικοί εμπρός στο Θεό, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα, που δεν κατέχουν τίποτα, και οι οποίοι λυπούνται μέσα στην καρδιά τους. Οι τελευταίοι θεωρούνται εμπρός στο Θεό ως τέλειοι σπλαχνικοί, και είναι πράγματι. Μην λες λοιπόν: «Δεν έχω τίποτα να δώσω στους φτωχούς», να μην στενοχωριέσαι λέγοντας ότι εξαιτίας αυτού δενμπορείς να είσαι σπλαχνικός. Αν έχεις κάτι δώσε από αυτό το κάτι, έστω και ένα ξερό κομμάτι ψωμί, με καρδιά πραγματικά σπλαχνική και αυτό θεωρείται εμπρός στο Θεό ως τέλεια ευσπλαχνία.
Ο Κύριός μας δεν επαίνεσε αυτούς που έριχναν πολλά στον κορμό των προσφορών, επαίνεσε τη χήρα που έριξε δυο λεπτά, όσα είχε μέσα στη φτώχια της, με τη σωστή σκέψη, για να δώσει στο θησαυρό του Θεού. Είναι ο άνθρωπος που σπλαχνίζεται τους ομοίους του μέσα στην καρδιά του που θεωρείται σπλαχνικός εμπρός στο Θεό. Μια σωστή σκέψη χωρίς ορατό αποτέλεσμα αξίζει περισσότερο από πολλά έργα που κάνουν θόρυβο, χωρίς σωστή σκέψη.
↧