Ακούραστα, ευχαριστώ το Θεό μου, που με διατήρησε πιστό «την ημέρα του πειρασμού», τόσο καλά που σήμερα μπορώ με εμπιστοσύνη να προσφέρω την ψυχή μου ως θυσία, ως «ζωντανή προσφορά» στο Χριστό τον Κύριό μου, «που με προστάτεψε την ώρα της αγωνίας μου. Γι αυτό λέω: «Ποιος είμαι, Κύριε;» … «από πού μου έρχεται αυτή η σοφία», η οποία δεν υπήρχε μέσα μου, «εφόσον δεν γνώριζα τον αριθμό των ημερών μου» και αγνοούσα το Θεό; Από προήλθε σ’ εμένα στη συνέχεια αυτό το μεγάλο δώρο και σωτήριο να γνωρίσω το Θεό και να τον αγαπώ, σε σημείο να εγκαταλείψω πατρίδα και οικογένεια…, και να πάω στους εθνικούς της Ιρλανδίας για να κηρύξω το Ευαγγέλιο, να υπομείνω προσβολές από μέρους των απίστων…, να υπομείνω πολλούς διωγμούς, «ακόμα και αλυσίδες», μέχρι να δώσω την ελευθερία μου για χάρη του πλησίον; Αν είμαι άξιος, είμαι έτοιμος να δώσω και τη ζωή μου για το όνομά του, χωρίς δισταγμό και με χαρά. Επιθυμώ να την θέσω στην υπηρεσία του μέχρι το θάνατό μου, αν ο Κύριος μου το επιτρέπει. Γιατί χρωστάω πολλά στο Θεό, εκείνος που μου έκανε την τόσο μεγάλη χάρη να κάνω να γεννηθούν για το Θεό πολλοί λαοί με τη μεσολάβησή μου, και ύστερα να τους οδηγήσω στην πληρότητα της πίστης. Μου επέτρεψε ακόμη να χειροτονήσω λειτουργούς σε κάθε τόπο, σ’ αυτό το λαό που ήλθε πρόσφατα στη πίστη, αυτό το λαό που ο Κύριος απόκτησε από τα πέρατα της γης, όπως είχε υποσχεθεί άλλοτε μέσω των προφητών: «Σ’ Εσένα θα έλθουν τα έθνη από τα πέρατα της γης» καθώς επίσης «σε κατέστησε φως των εθνών ώστε η σωτηρία να φθάσει μέχρι τα πέρατα της γης». (Βιβλικές Παραπομπές: Ψ. 94,9, Ρωμ. 12,1, 2S 7,18, Mτ 13,54, Ψ. 38,5, 2Tιμ.2,9, Λκ. 1,70, Ιερ. 16,19, Ησ. 49,6, Πραξ. 13,47)
↧