Υπάρχει ένας μόνος Θεός, ο οποίος με το Λόγο του, την Ομιλία του, τη Σοφία του, δημιούργησε και έθεσε σε αρμονία τα πάντα. Εκείνος ο Δημιουργός, έδωσε τον κόσμο στο ανθρώπινο γένος. (…) Σύμφωνα με το μεγαλείο του, έγινε γνωστός από όλα τα πλάσματά του, γιατί κανένας δεν ερεύνησε την προέλευσή του. (…) Αλλά, σύμφωνα με την αγάπη του, είναι γνωστός ανέκαθεν χάρη σ’ εκείνον με τον οποίο δημιούργησε τα πάντα (Ρωμ. 1,2ο) ο τελευταίος δεν είναι άλλος από το Λόγο του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ο οποίος τελευταία έγινε άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους ώστε να συνδέσει το τέλος με την αρχή, δηλαδή ο Θεάνθρωπος.
Ιδού γιατί οι προφήτες, μετά που έλαβαν από τον ίδιο το Λόγο το δώρο της προφητείας, κήρυξαν εκ των προτέρων την κατά σάρκα έλευσή του, μέσω του οποίου η κοινωνία Θεού και ανθρώπου πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το θέλημα του Πατέρα. Από την αρχή, πράγματι, ο Λόγος ανήγγειλε ότι ο Θεός θα γινόταν ορατός από τους ανθρώπους, ότι θα ζούσε και θα συνομιλούσε μαζί τους πάνω στη γη (Βαρούχ 3,38), και θα ήταν παρών στο έργο που είχε δημιουργήσει, για να το σώσει. (…) Οι προφήτες ανάγγελλαν λοιπόν εκ των προτέρων ότι ο Θεός θα ήταν ορατός από τους ανθρώπους σύμφωνα με όσα είχε πει επίσης ο Κύριος: «Μακάριοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί θα δουν το Θεό» (Μτ. 5,8). Βέβαια, σύμφωνα με το μεγαλείο του και τη δόξα του, που δεν εκφράζονται με λόγια, «κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να δει το Θεό και να ζήσει» (Εξ. 33,20), γιατί ο Πατέρα είναι ασύλληπτος. Αλλά σύμφωνα με την αγάπη του, την καλοσύνη του προς τους ανθρώπους και την παντοδυναμία του, φθάνει στο σημείο γι αυτούς που τον αγαπούν να τους χαρίσει το προνόμιο να δουν το Θεό (…) διότι «αυτό που είναι αδύνατο στους ανθρώπους είναι δυνατό στο Θεό» (Λκ. 18,27).
↧