Η Μαρία είναι μακάρια, όπως η εξαδέλφη της Ελισάβετ της το είπε, όχι μόνο γιατί ο Θεός την κοίταξε, αλλά γιατί πίστεψε. Η πίστη της είναι ο ωραιότερος καρπός της θεϊκής καλοσύνης. Αλλά χρειάστηκε η άφατη δύναμη του Αγίου Πνεύματος να την επισκιάσει ώστε παρόμοιο μεγαλείο ψυχής να ενωθεί σε παρόμοια ταπεινοσύνη, βαθειά μέσα στην παρθενική καρδιά της. Η ταπεινοσύνη και το μεγαλείο ψυχής της Μαρίας, όπως η παρθενία της και η γονιμότητά της, είναι όμοιες με δύο αστέρια που φωτίζονται αμοιβαία, διότι στη Μαρία το βάθος της ταπεινοσύνης δεν βλάπτει σε τίποτα της γενναιοδωρία της ψυχής και τανάπαλιν. Ενώ η Μαρία θεωρούσε τον εαυτό της τόσο ταπεινό, δεν υπήρξε λιγότερο γενναιόδωρη με την πίστη της στην πρόταση που της έγινε από τον άγγελο. Εκείνη που θεωρούσε τον εαυτό της μικρή ταπεινή δούλη, δεν αμφέβαλε καθόλου ότι είναι καλεσμένη σ’ αυτό το μυστήριο το ακατανόητο, σ’ αυτή την ένωση μοναδική, σ’ αυτό το μυστικό το ανεξιχνίαστο. Και πίστεψε αμέσως ότι θα γινόταν αληθινά Μητέρα του Θεανθρώπου.
Είναι η χάρη του Θεού που παράγει αυτό το μεγαλείο στην καρδιά των εκλεκτών. Η ταπεινοσύνη δεν καθιστά φοβισμένους και μικρούς, όπως η ταπεινοσύνη της ψυχής τους δεν τους καθιστά υπερήφανους. Απεναντίας, στους αγίους, οι δυο αυτές αρετές ενισχύουν η μία την άλλη. Το μεγαλείο της ψυχής όχι μόνο δεν ανοίγει την πόρτα σε καμιά υπερηφάνεια αλλά είναι αυτή μάλλον που βοηθάει να εισχωρήσει κανείς περισσότερο στο μυστήριο της ταπεινοσύνης. Πράγματι, οι πιο γενναιόδωροι στην υπηρεσία του Θεού είναι αυτοί που είναι γεμάτοι από το φόβο του Κυρίου και οι πιο ευγνώμονες για τα δώρα που έλαβαν. Αμοιβαία, όταν η ταπεινοσύνη υπάρχει, καμιά ανησυχία δεν εισχωρεί στην ψυχή. Όσο λιγότερο μια ψυχή προϋποθέτει τις δικές της δυνάμεις, ακόμη και στα πιο μικρά πράγματα, περισσότερο εμπιστεύεται στη δύναμη του Θεού για τα πιο μεγάλα πράγματα.
↧