«Είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωάννη, στο εξής θα ονομαστείς Κηφάς, δηλαδή Πέτρος». (…) Αυτό είναι το όνομα που ο Χριστός έδωσε στο Σίμωνα. Όσο για τον Ιάκωβο και τον αδελφό του, θα τους αποκαλέσει «Υιούς του κεραυνού» (Μκ. 3,17) Γιατί αυτές οι αλλαγές ονομάτων; Για να δείξει ότι εκείνος, ο Ιησούς, είναι ο ίδιος με εκείνον που είχε εδραιώσει την παλαιά διαθήκη που είχε ήδη αλλάξει το όνομα του Αβράμ σε Αβραάμ και εκείνο της Σαράι σε Σάρα, και εκείνο του Ιακώβ σε Ισραήλ (Γεν 17,5…, 32, 29). Είχε δώσει επίσης τα ονόματά τους σε πολλά πρόσωπα την ώρα της γέννησής τους: Ισαάκ, Σαμψών, τα παιδιά του Ησαΐα και του Όσιε. (…)
Σήμερα έχουμε ένα όνομα πολύ ανώτερο από όλα τα άλλα, είναι το όνομα «χριστιανός» - το όνομα που μας καθιστά παιδιά του Θεού, φίλους του Θεού, ένα σώμα μαζί του. Υπάρχει άλλο όνομα που θα μπορούσε νμα μας καταστήσει πιο ένθερμους στην αρετή, να μας γεμίσει με ζήλο, να μας ωθήσει να κάνουμε το καλό; Ας φυλαχτούμε από το να κάνουμε οτιδήποτε είναι ανάξιο προς αυτό το όνομα τόσο μεγάλο και τόσο ωραίο, που να συνδέεται με το όνομα του Ιησού Χριστού. Εκείνοι που φέρουν το όνομα ενός μεγάλου στρατιωτικού αρχηγού ή ενός φημισμένου προσώπου θεωρούν εαυτούς τιμημένους και κάνουν τα πάντα για να μείνουν αντάξιοι. Πόσο περισσότερο, εμείς που κατέχουμε το όνομά μας ΄χοι από ένα αξιωματικό ή ενός πρίγκιπα της γης, ούτε κάποιου αγγέλου, αλλά του βασιλέα των αγγέλων, πόσο περισσότερο οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να χάσουμε τα πάντα, ακόμη και τη ζωή μας προκειμένου να το τιμήσουμε, αυτό το άγιο όνομα.
↧