Αδελφοί, ας ακολουθήσουμε τους Μάγους, ας εγκαταλείψουμε τα εγκόσμια ήθη. Ας ξεκινήσουμε! Φεύγουμε για ένα μεγάλο ταξίδι για να συναντήσουμε το Χριστό. Αν οι μάγοι δεν είχαν φύγει μακριά από την πατρίδα τους, δεν θα είχαν δει το Χριστό. Ας εγκαταλείψουμε τα ενδιαφέροντα της γης. Όσο θα έμεναν στην πατρίδα τους, δεν είχαν παρά το άστρο που έβλεπαν, αλλά όταν εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, είδαν τον Ήλιο της δικαιοσύνης(Μα 3,20). Ή καλύτερα: αν δεν είχαν με γενναιότητα αρχίσει το ταξίδι τους, δεν θα είχαν δει ούτε το άστρο. Κι εμείς, εμπρός ας σηκωθούμε, και όλος ο κόσμος στην Ιερουσαλήμ ανησυχεί, ας τρέξουμε προς το μέρος που βρίσκεται το Βρέφος. (…)
«Μπαίνοντας στο σπίτι, είδαν το παιδί με τη Μαρία, τη μητέρα του, και πέφτοντας στα γόνατα, προσκύνησαν εμπρός του. Στη συνέχεια άνοιξαν τα πράγματά τους και του πρόσφεραν τα δώρα τους». Ποιος ήταν ο λόγος για τον οποίο γονάτισαν εμπρός στο παιδί; τίποτα το ξεχωριστό στην Παρθένο ή μέσα στο σπίτι, κανένα αντικείμενο ικανό να τραβήξει το βλέμμα και να τους προκαλέσει. Και όμως δεν αρκέστηκαν να προσκυνήσουν, αλλά ανοίγουν τους θησαυρούς τους, δώρα που δεν προσφέρει κανείς σ’ ένα άνθρωπο, αλλά μόνο στο Θεό – λιβάνι και σμύρνα που συμβολίζουν τη θεότητα. Ποιος λόγος τους ώθησε να ενεργήσουν έτσι; Ο ίδιος που τους ώθησε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, και να ξεκινήσουν το μεγάλο αυτό ταξίδι. Είναι το άστρο, δηλαδή το φως με το οποίο ο Θεός είχε γεμίσει τις καρδιές τους και που τους οδηγούσε σιγά-σιγά προς μια πληρέστερη γνώση. Αν δεν είχε υπάρξει αυτό το φως, πως θα κατόρθωναν να παρουσιάσουν παρόμοιες τιμές, ενώ αυτό που έβλεπαν ήταν τόσο φτωχό και τόσο ταπεινό; Δεν υπάρχει υλικό μεγαλείο, αλλά μόνο μια φάτνη, ένας στάβλος, μια μητέρα που της λείπουν τα πάντα, είναι για να δούμε πιο καθαρά τη σοφία των μάγων, για να καταλάβουμε ότι ήλθαν όχι για έναν άνθρωπο, αλλά για ένα Θεό, τον ευεργέτη τους.
↧