Είναι πραγματικά επείγον στην εποχή μας να υπενθυμίσουμε ότι η Κυριακή, η Ημέρα του Κυρίου, είναι επίσης ημέρα ανάπαυσης από την εργασία. Ευχόμαστε αληθινά, αυτό να αναγνωριστεί ως ημέρα ανάπαυσης από την πολιτική κοινωνία, ώστε να καταστεί δυνατό να είναι κανείς ελεύθερος από την εργασία χωρίς να τιμωρείται γι αυτό. Πράγματι, οι χριστιανοί, σε σχέση με τη σημασία του Σαββάτου για την Εβραϊκή παράδοση, αναγνώρισαν πάντοτε επίσης την Ημέρα του Κυρίου ως ημέρα ανάπαυσης από την καθημερινή εργασία.
Αυτό έχει μια συγκεκριμένη σημασία, αποτελώντας μια σχετικοποίηση της εργασίας, που επιβάλλεται στον άνθρωπο: η εργασία είναι για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την εργασία. Είναι εύκολο να αντιληφτεί κανείς την προστασία που απορρέει για τον ίδιο τον άνθρωπο, ο οποίος έτσι απελευθερώνεται από ένα είδος δουλείας. Όπως είχα την ευκαιρία να το υπογραμμίσω «η εργασία είναι πρώτης σπουδαιότητας για την ολοκλήρωση του ανθρώπου και για την ανάπτυξη της κοινωνίας, είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει πάντοτε να είναι οργανωμένη και να γίνεται με τον πλήρη σεβασμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και για την υπηρεσία του κοινού καλού. Ταυτόχρονα, είναι απαραίτητο ο άνθρωπος να αποβαίνει δούλος της εργασίας, ώστε να την καταστήσει ένα είδωλο, ισχυριζόμενος ότι βρίσκει σαυτήν το ίστατο νόημα της ζωής». Είναι στην ημέρα την αφιερωμένη στο Θεό που ο άνθρωπος βρίσκει το νόημα της ύπαρξής του όπως και με την εργασία.
↧