Είναι γραμμένο για το θέμα του Μάννα ότι, αν το συγκέντρωναν στα πλαίσια που ορίστηκαν από το Θεό, θα ήταν θρεπτικό. Αλλά αν το συγκέντρωναν με τρόπο διαφορετικό από εκείνο που όρισε ο Θεός, δεν θα χρησίμευε για την συντήρηση της ζωής. (…) Ο Λόγος του Θεού, η Ομιλία του είναι το δικό μας Μάννα, και ο Λόγος του Θεού, ερχόμενος σ’ εμάς, φέρνει στους μεν τη σωτηρία και στους άλλους την καταδίκη. Ιδού γιατί, μου φαίνεται, ο Κύριος και Σωτήρας, που είναι ο «ζωντανός Λόγος του Θεού» (1Π.1,23), διακήρυξε: «ήλθα στον κόσμο για μια κρίση, ώστε εκείνοι που δεν βλέπουν να δουν, και εκείνοι που βλέπουν να γίνουν τυφλοί» (Ιω. 9,39). Πόσο θα ήταν καλύτερο για ορισμένους να μην είχαν ποτέ ακούσει το Λόγο του Θεού, παρά να τον ακούσουν με κακές διαθέσεις ή με υποκρισία! (…)
Το αληθινό καλό, το καλύτερο μέσα στην ευθύτητα και την τελειότητα, είναι ο ακροατής του Λόγου του Θεού να τον ακούει με καλή και απλή καρδιά, με ευθύτητα και καλά προετοιμασμένη, ώστε να καρποφορήσει και να αυξηθεί ως μια καλή γη. (…) Αυτό που λέω εδώ ισχύει τόσο για την προσωπική μεταστροφή όσο και για εκείνη των ακροατών μου, γιατί κι εγώ είμαι ένας από εκείνους που ακούνε το Λόγο του Θεού.
↧
