Στην απάντησή του στους Σαδδουκαίους από αρνιόνταν την ανάσταση και εξαιτίας αυτού, περιφρονούσαν το Θεό και περιγελούσαν το Νόμο, ο Κύριός μας και Διδάσκαλος απέδειξε ταυτόχρονα και την ανάσταση και έκανε γνωστό και το Θεό. «Για ό, τι αφορά την ανάσταση από τους νεκρούς, τους λέει, δεν διαβάσατε αυτά τα λόγια που είπε ο Θεός: Είμαι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ;» Και προσθέτει: «δεν είναι Θεός των νεκρών αλλά των ζωντανών, γιατί όλοι είναι ζωντανοί γι Αυτόν». Με τον τρόπο αυτό, κάνει καθαρά γνωστό ότι Εκείνος που μίλησε μέσα από τη βάτο στο Μωυσή, και ο οποίος ανήγγειλε ότι είναι ο Θεός των Πατέρων, ο ίδιος είναι ο Θεός των ζωντανών. Ποιος λοιπόν ήταν ο Θεός των ζωντανών αν όχι ο αληθινός Θεός, πάνω από τον οποίο δεν υπάρχει άλλος; Είναι αυτός που ο προφήτης Δανιήλ είχε αναγγείλει, όταν απαντούσε στον Κύρο, βασιλιά των Περσών … : «Δεν προσκυνώ είδωλα κατασκευασμένα από χέρια ανθρώπων, αλλά τον αληθινό Θεό που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη και ο οποίος έχει εξουσία πάνω σε κάθε σάρκα». Και έλεγε ακόμη: «Θα λατρέψω τον Κύριο το Θεό μου, γιατί αυτός είναι ο ζωντανός Θεός» (Δαν. 14, 5.25). Ο Θεός τον οποίο λάτρευαν οι προφήτες, το ζωντανό Θεό, αυτός είναι ο Θεός των ζωντανών, καθώς και ο Λόγος του, η Ομιλία του, ο οποίος μίλησε στο Μωυσή μέσα από τη βάτο και ο οποίος απόρριψε τους Σαδδουκαίους και υπερασπίστηκε την ανάσταση. Αυτός είναι που, ορμώμενος από το Νόμο, απέδειξε σ’ αυτούς τους τυφλούς τα δύο αυτά πράγματα: την ανάσταση και τον αληθινό Θεό. Αν δεν είναι ο Θεός των νεκρών, αλλά των ζωντανών, και αν αποκαλέστηκε ο Θεός των πατέρων, που κοιμήθηκαν, χωρίς αμφιβολία είναι ζωντανοί για το Θεό και επομένως δεν χάθηκαν: «Είναι παιδιά της ανάστασης». Αλλά, η ανάσταση, είναι ο ίδιος ο Κύριός μας αυτοπροσώπως, όπως το λέει ο ίδιος: «Είμαι η ανάσταση και η ζωή» (Ιω. 11,25). Και οι πατέρες είναι παιδιά του γιατί λέχτηκε από τον προφήτη: «Από πατέρες που ήσαν, έγιναν παιδιά» (Ψ. 44, 17).
↧