Πόσο είναι μεγάλη η καλοσύνη του Χριστού! Ο Πέτρος υπήρξε ψαράς, και τώρα ένας ιεροκήρυκας αξίζει μεγάλο έπαινο εάν κατανοεί αυτό τον ψαρά. Είναι γι αυτό που ο απόστολος Παύλος λέει απευθυνόμενος στους πρώτους χριστιανούς: «Αδελφοί, εσείς που κληθήκατε από το Θεό, κοιτάξετε καλά: ανάμεσά σας δεν υπάρχουν πολλοί σοφοί για τα μάτια των ανθρώπων, ούτε πολλοί ισχυροί ούτε αριστοκρατική γέννηση. Απεναντίας, ό, τι υπάρχει αδύναμο μέσα στον κόσμο, αυτό διάλεξε ο Θεός για να φέρει σύγχυση στους σοφούς. (…) Αυτό που είναι ταπεινής προέλευσης, περιφρονημένο από τον κόσμο, αυτό που είναι ένα τίποτα, ιδού τι διάλεξες ο Θεός για να ταπεινώσει αυτό που είναι κάτι» (1Κορ. 1,26-28).
Γιατί αν ο Χριστός είχε επιλέξει πρώτα ένα ιεροκήρυκα, ο ιεροκήρυκας θα μπορούσε να ισχυριστεί: «επιλέχτηκα για την ευγλωττία μου». Αν είχε επιλέξει ένα γερουσιαστή, θα μπορούσε να πει: «επιλέχτηκα για τη θέση μου». Τέλος αν είχε επιλέξει ένα αυτοκράτορα, ο αυτοκράτορας θα μπορούσε να πει: «επιλέχτηκα εξαιτίας της εξουσίας μου». Όλοι αυτοί να σιωπούν, και ας ακούσουν, να παραμείνουν ήρεμοι, δεν λησμονήθηκαν ούτε απορρίφτηκαν: ας αναμένουν λίγο, ας περιμένουν λίγο, γιατί θα μπορούσαν να επαινεθούν γι αυτό είναι αφ’ εαυτού τους.
«Δώσε μου, λέει ο Χριστός, αυτόν τον ψαρά, δώσε μου αυτόν τον άνθρωπο, απλό και χωρίς εκπαίδευση, δώσε αυτόν με τον οποίο ο γερουσιαστής δεν καταδέχεται να μιλήσει, ακόμη και όταν του αγοράζει ένα ψάρι. Ναι, δώσε μου αυτόν τον άνθρωπο. Όταν θα τον έχω γεμίσει, τότε θα γνωρίσουν ότι είμαι εγώ μόνος που ενεργώ. Βέβαια, θα εκπληρώσω επίσης το έργο μου με τον γερουσιαστή, με τον ιεροκήρυκα, με τον αυτοκράτορα… αλλά η ενέργειά μου θα είναι περισσότερο βεβαιωμένη με αυτόν τον ψαρά. Ο γερουσιαστής, ο ιεροκήρυκας, και ο αυτοκράτορας μπορούν αν αυτοεπαινούνται γι αυτό που είναι: ο ψαράς μόνο για το Χριστό. Ο ψαράς ας έλθει να τους διδάξει ταπεινοσύνη και να τους προμηθεύσει τη σωτηρία. Ο ψαράς ας περάσει πρώτος».
↧