Η ψυχή μου ποθεί και λιώνει για τις αυλές του Κυρίου, *
η καρδιά και η σάρκα μου αγαλλίασαν για τον Θεό τον ζώντα.
Ακόμη κι ο σπουργίτης βρίσκει κατοικία, *
και η τρυγόνα τη φωλιά της για να βάλει τα μικρά της: *
στα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, *
βασιλέα μου και Θεέ μου.
Μακάριοι όσοι κατοικούν στον οίκο σου, *
θα σε υμνούν αδιάκοπα.
Κοίταξε, Θεέ, υπερασπιστή μας, *
στρέψε το βλέμμα σου στο πρόσωπο του χριστού σου.
Καλύτερη μια ημέρα στις αυλές σου από χιλιάδες άλλες, †
διάλεξα να είμαι στο κατώφλι του οίκου του Θεού μου *
παρά να κατοικώ στων αμαρτωλών τα σκηνώματα.
↧