Κύριε Ιησού, γνωρίζω καλά ότι δεν θέλεις να αφήσεις νηστικούς αυτούς τους ανθρώπους εδώ μαζί μου, αλλά τους τρέφεις με τροφές που μοιράζεις, έτσι, ενισχυμένοι με την τροφή σου, δεν θα φοβούνται μήπως αποκάνουν από πείνα. Γνωρίζω ότι κι εμείς δεν θέλεις να μας ξαποστείλεις νηστικούς (…). Εσύ το είπες: δεν θέλεις να αποκάνουν στο δρόμο, δηλαδή να αποκάνουμε στη διάρκεια του επίγειου ταξιδιού μας, πριν φθάσουμε στο τέρμα του δρόμου, πριν φθάσουμε στον Πατέρα και πριν αντιληφθούμε ότι έρχεσαι από τον Πατέρα. (…)
Ο Κύριος είναι, λοιπόν, σπλαχνικός, ώστε κανένας να μην αποκάνει στην πορεία (…). όπως βρέχει πάνω στους δίκαιους και πάνω στους αδίκους (Μτ. 5,45), τρέφει εξίσου τους δίκαιους και τους αδίκους. Δεν είναι χάρη στη δύναμη της τροφής που ο άγιος προφήτης Ηλίας, που έπεφτε εξασθενημένος στο δρόμο, μπόρεσε να βαδίσει σαράντα ημέρες; (β.19,8). Την τροφή αυτή, είναι ένας άγγελος που του την έδωσε, αλλά σ’ εσάς είναι ο ίδιος ο Χριστός που σας τρέφει. Αν διατηρείτε την τροφή που λάβατε, θα βαδίζετε όχι σαράντα ημέρες και σαράντα νύχτες …, αλλά σαράντα χρόνια, από τότε που βγήκατε από τα σύνορα της Αιγύπτου μέχρι να φθάσετε στη γη της αφθονίας, στη γη όπου ρέουν γάλα και μέλι (Εξ. 3,8). (...)
Ο Χριστός μοιράζετε, λοιπόν, τα τρόφιμα, και θέλει, χωρίς αμφιβολία, να δώσει σε όλους. Δεν αρνείται σε κανένα, γιατί τροφοδοτεί όλους. Παρόλο που, όταν τεμαχίζει τους άρτους και τους δίνει στους μαθητές του, αν δεν τείνετε τα χέρια για να λάβετε την τροφή σας, θα αποκάνετε στο δρόμο. (…) Ο άρτος που ο Ιησούς τεμαχίζει, είναι το μυστήριο του λόγου του Θεού: και όταν μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται. Ξεκινώντας από λίγα λόγια ο Ιησούς τροφοδότησε όλους τους λαούς με υπεράφθονη τροφή. Μας έδωσε τις ομιλίες του όπως τους άρτους, και ενώ τους γευόμαστε, πολλαπλασιάζεται ακόμα στο στόμα μας (…). Ενώ τα πλήθη τρώνε, τα τεμάχια αυξάνουν ακόμη, πολλαπλασιαζόμενα, τόσο που τα απομείναντα στο τέλος είναι πιο πολλά από τους άρτους που μοιραστήκανε.
↧