Η χαρά του να παραμείνεις στην αγάπη του Θεού αρχίζει από αυτό εδώ τον κόσμο. Είναι η χαρά της Βασιλείας του Θεού. Αλλά χορηγείται σ’ ένα δρόμο ανώμαλο, που απαιτεί μια ολοκληρωτική εμπιστοσύνη στον Πατέρα και στον Υιό και προτίμηση δοσμένη στη Βασιλεία. Το μήνυμα του Χριστού υπόσχεται πριν απ’ όλα τη χαρά, μια χαρά που έχει απαιτήσεις, η οποία αρχίζει με τους Μακαρισμούς: «Μακάριοι οι φτωχοί, διότι η βασιλεία των ουρανών ανήκει σ’ εσάς. Μακάριοι εσείς που τώρα πεινάτε, γιατί θα χορτάσετε. Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, γιατί θα γελάσετε».
Με τρόπο παράδοξο, ο ίδιος ο Χριστός, για να ξεριζώσει από την καρδιά του ανθρώπου την αμαρτία του πόνου και για να εκδηλώσει στον Πατέρα μια υιϊκή υπακοή αμέριστη, δέχεται να πεθάνει από το χέρι των ασεβών, να πεθάνει πάνω στο σταυρό. Αλλά (...); στο εξής ο Ιησούς είναι για πάντα ζωντανός στη δόξα του Πατέρα, και είναι γι αυτό που οι μαθητές βρίσκονται σε μια χαρά αναλλοίωτη βλέποντας τον Κύριο τη νύχτα του Πάσχα (Λκ. 24,41)
Είναι όμως αλήθεια ότι, εδώ στη γη, η χαρά της Βασιλείας δεν μπορεί να αντληθεί παρά μόνο από τη τέλεση μαζί του θανάτου και της αναστάσεως του Κυρίου. Είναι το παράδοξο της χριστιανικής κατάστασης που φωτίζει με τρόπο μοναδικό την ανθρώπινη κατάσταση: ούτε η δοκιμασία, ούτε ο πόνος δεν αφαιρούνται από αυτό τον κόσμο, αλλά λαβαίνουν ένα νέο νόημα με τη βεβαιότητα της συμμετοχής στη λύτρωση που ενέργησε ο Κύριος και της συμμετοχής στη δόξα του. Για το λόγο αυτό ο χριστιανός, υποταγμένος στις δυσκολίες της κοινής ύπαρξης, δεν περιορίζεται στο να αναζητά το δρόμο του στα τυφλά, ούτε να βλέπει στο θάνατο το τέλος των προσδοκιών του. Όπως το ανήγγειλε, πράγματι, ο προφήτης: «Ο λαός που βάδιζε στο σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως, πάνω στους κατοίκους μιας σκοτεινής χώρας ένα φως έλαμψε. Πολλαπλασίασες τη αγαλλίασή τους, τους γέμισες χαρά» (Ησ. 9,1-2).
↧