Η πίστη, λένε οι θεολόγοι, είναι μια συνήθεια της ψυχής, βέβαιης και σκοτεινή συνάμα. Είναι σκοτεινή γιατί προτείνει αλήθειες που αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, που ξεπερνούν κάθε φυσικό φως, που υπερβαίνουν … κάθε ανθρώπινη διάνοια, όποια και αν είναι αυτή. Από εκεί προέρχεται αυτό το υπερβολικό φως που προσφέρεται από την πίστη αποβαίνει για την ψυχή βαθύ σκοτάδι. Μια ανώτερη δύναμη, είναι γνωστό, καλύπτει και εξασθενεί μια μικρότερη δύναμη. Έτσι ο ήλιος υπερκαλύπτει όλα τα άλλα φώτα, σε σημείο που όταν αυτός λάμπει, τα άλλα είναι σαν ανύπαρκτα, δεν φαίνονται καθόλου. Επί πλέον, η λάμψη του ξεπερνά ολοκληρωτικά την οπτική δύναμή μας, όταν βρίσκεται στη δύναμή του, με τρόπο που, αντί να την βοηθήσει να δει, την τυφλώνει γιατί είναι υπερβολική και πέρα από την οπτική δύναμή μας. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως της πίστεως, με την υπέροχη δύναμή της, καταπλακώνει και εξασθενίζει το φως της διάνοιάς μας…
Παίρνω ένα άλλο παράδειγμα … υποθέσετε ένα πρόσωπο που γεννήθηκε τυφλό, και επομένως δεν είδε ποτέ τα χρώματα. Αν προσπαθείτε να του εξηγήσετε τι είναι άσπρο ή κίτρινο, μπορείτε να πολλαπλασιάζετε τις εξηγήσεις, δεν θα αποκτήσει απευθείας καμιά γνώση, εφόσον δεν είδε ποτέ αυτά τα χρώματα …, στο πνεύμα του θα μείνει μόνο το όνομα, που δέχτηκε με την ακοή … Είναι το ίδιο με την πίστη για ότι αφορά την ψυχή. Μας λέει πράγματα που ποτέ δεν είδαμε ούτε γνωρίσαμε …, δεν έχουμε γι αυτά καμιά δυνατότητα φυσικής γνώσης … Αλλά τις γνωρίζουμε επειδή ακούσαμε γι αυτά, πιστεύοντας αυτό που μας διδάξανε…, υπερκαλύπτοντας σ’ εμάς το φυσικό φως. Πράγματι ο άγιος Παύλος λέει: «η πίστη γεννιέται από αυτό που ακούμε» (Ρωμ. 10,17). Είναι σαν να έλεγε: η πίστη δεν προέρχεται από μια γνώση που μπαίνει μέσα μας από τις αισθήσεις, είναι μια συγκατάθεση της ψυχής που αποκτά με την ακοή … Είναι, λοιπόν, βέβαιο ότι η πίστη είναι για την ψυχή βαθειά νύχτα, αλλά είναι με τη σκοτεινιά της που φωτίζει και όσο περισσότερο την βυθίζει στο σκοτάδι, τόσο περισσότερο τη φωτίζει με τις ακτίνες της. Πράγματι, είναι τυφλώνοντας που τη διαφωτίζει, σύμφωνα με το λόγο του Ησαΐα: «Αν δεν πιστεύετε, δεν θα καταλάβετε» (7,9).
↧