Ο Σύλλογος των Επισκόπων και ο αρχηγός τους ο Πάπας: Ο Χριστός ιδρύοντας τους Δώδεκα, «τους έδωσε τη μορφή ενός συλλόγου, δηλαδή μια ομάδα σταθερή, και έθεσε επί κεφαλής τον Πέτρο, που εκλέχτηκε από ανάμεσά τους». «Όπως ο άγιος Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι αποτελούν από την ίδρυσή τους ένα αποστολικό Σύλλογο, παρομοίως και ο ρωμαίος Ποντίφικας, διάδοχος του Πέτρου, και οι επίσκοποι, διάδοχοι των αποστόλων, αποτελούν μεταξύ τους ένα σύνολο.»
Ο Κύριος έκανε μόνο τον Σίμωνα, στον οποίο έδωσε το όνομα Πέτρος, την πέτρα της Εκκλησίας του. Του παράδωσε τα κλειδιά, και τον κατέχτησε ποιμένα του ποιμνίου του (Ιω.21,15…) «Αυτή την αποστολή να δένουν και να λύνουν που δόθηκε στον Πέτρο, δόθηκε χωρίς αμφιβολία, στο σύλλογο των αποστόλων ενωμένων με τον αρχηγό τους». Αυτή η αποστολή του Πέτρου και των άλλων αποστόλων ανήκουν στα θεμέλια της Εκκλησίας. Συνεχίζεται από τους επισκόπους κάτω από το πρωτείο του Πάπα.
Ο Πάπας, επίσκοπος της Ρώμης και διάδοχος του Πέτρου, «αποτελεί διηνεκή αρχή και ορατή, και θεμέλιο της ενότητας που ενώνει μεταξύ τους και τους Επισκόπους και το σύνολο των πιστών». Πράγματι ο ρωμαίος Ποντίφικας έχει πάνω στην Εκκλησία, εξαιτίας της θέσεώς του ως αντιπρόσωπος του Χριστού και Ποιμένα όλης της Εκκλησίας, πλήρη εξουσία, υπέρτατη και διεθνή την οποία μπορεί να την ασκήσει ελεύθερα».
«Ο Σύλλογος ή το σώμα των επισκόπων δεν έχει εξουσία παρά μόνο ενωμένοι με το ρωμαίο Ποντίφικα, ως τον αρχηγός τους». Ως εκ τούτου, αυτός ο Σύλλογος είναι «και αυτός υποκείμενος σε μια υπέρτατη εξουσία και πλήρη ολόκληρης της Εκκλησίας, εξουσία όμως που δεν μπορεί να ασκηθεί παρά με την συγκατάβαση του ρωμαίου Ποντίφικα». «Ο Σύλλογος των Επισκόπων ασκεί την εξουσία πάνω στην Εκκλησία ολόκληρη, με τρόπο επίσημο στα πλαίσια της οικουμενικής Συνόδου». «Δεν υπάρχει Οικουμενική Σύνοδος εάν δεν επικυρωθεί ή τουλάχιστο είναι αποδεκτό από τον διάδοχο του Πέτρου.» «Με την πολλαπλή σύνθεσή του, αυτό το Κολλέγιο εκφράζει την ποικιλία και την παγκοσμιότητα του Λαού του Θεού. Εκφράζει με τη συνάθροισή του κάτω από ένα μόνο αρχηγό, την ενότητα του ποιμνίου του Χριστού».
(Παραπομπές: Βατικανού Β’: Φως των Εθνών22,23)
↧