Και είπα: «Φτερά περιστεράς ποιος θα μου δώσει, *
για να πέταγα και να έβρισκα ξεκούραση;
Και, να, σε τόπο μακρινό θα έφευγα, *
και στην έρημο θα κατασκήνωνα.
Θα έτρεχα να βρω καταφύγιο *
από την ορμή του ανέμου κι από την καταιγίδα».
Μπέρδεψε, Κύριε, και κομμάτιασε τη γλώσσα τους· γιατί είδα τη βιαιότητα και τη διχόνοια μες στην πόλη,
Μπέρδεψε, Κύριε, και κομμάτιασε τη γλώσσα τους· γιατί είδα τη βιαιότητα και τη διχόνοια μες στην πόλη,
Καταπόντισέ τους, Κύριε, σύγχυσε τις γλώσσες τους, *
επειδή βία είδα και διχόνοια στην πόλη.
μερόνυχτα να τριγυρνούν ψηλά πάνω στα τείχη της. Μέσα της μόχθος κι ανομία·
Ρίξε στον Κύριο το βάρος σου,†
κι αυτός θα σε φροντίσει, *
δεν θα επιτρέψει ποτέ να σαλευτεί ο δίκαιος.
↧