Η περίπτωση του πλούσιου νέου και των ομοίων του με κάνει να σκέπτομαι εκείνο τον ταξιδιώτη ο οποίος, επιθυμούσε να επισκεφτεί μια πόλη, και φθάνοντας κοντά στα τείχη της, βρίσκει ένα ξενώνα, μπαίνει σ΄ αυτόν, και απογοητευμένος από τα τελευταία βήματα που απομένουν να κάνει, χάνει τους κόπους του ταξιδιού του και δεν επισκέπτεται τα αξιοθέατα της πόλης. Έτσι μοιάζουν εκείνοι που τηρούν τις εντολές, αλλά επαναστατούν με τη σκέψη για όσα χάνουν. Γνωρίζω πολλούς που νηστεύουν, προσεύχονται, κάνουν απονεκρώσεις, και κάνουν πολλά ωραία έργα ευλάβειας, αλλά δεν δίνουν ένα λεπτό σε ελεημοσύνη στους φτωχούς. Σε τι τους χρησιμεύουν οι άλλες αρετές;
Δεν θα εισέλθουν στη Βασιλεία των ουρανών, γιατί είναι πιο εύκολο μια καμήλα να περάσει από την τρύπα μιας βελόνας από ένα πλούσιο να μπει στη Βασιλεία των ουρανών». Λόγια ξεκάθαρα, κει εκείνος που τα είπα δεν ψεύδεται, αλλά είναι λίγοι εκείνοι που συγκινούνται. «Πως θα ζήσουμε όταν θα απογυμνωθούμε από τα πάντα; λένε. Ποια θα είναι η ύπαρξή μας όταν θα πωλήσουμε όλα και θα καταργηθεί η ιδιοκτησία; Μην με ρωτήσετε ποιο σχέδιο υποθάλπεται κάτω από αυτές τις εντολές του Θεού. Εκείνος που έθεσε τους νόμους μας γνωρίζει την τέχνη επίσης να συμφιλιώσει το αδύνατο με το νόμο.
↧