Η προσωπική σοφία του Θεού, ο μονογενής Υιός του, δημιούργησε και πραγματοποίησε τα πάντα. Πράγματι, ένας Ψαλμός λέει: «Έκανες τα πάντα με σοφία» (103,24). (…) Το ίδιο και ο ανθρώπινος λόγος μας είναι εικόνα αυτού του Λόγου που είναι ο Υιός του Θεού (βλ. Ιω,1,1), έτσι η σοφία μας είναι και αυτή επίσης εικόνα αυτού του Λόγου που είναι η ίδια η Σοφία. Διότι κατέχουμε δι’ αυτής την ικανότητα να γνωρίζουμε και να σκεφτόμαστε, γινόμαστε άξιοι να λάβουμε τη δημιουργική Σοφία, και δι’ αυτής να γνωρίσουμε τον Πατέρα του. «Διότι όποιος κατέχει τον Υιό, κατέχει επίσης και τον Πατέρα» (1Ιω. 2,23), και ακόμη: «Εκείνος που δέχεται εμένα, δέχεται εκείνον που με έστειλε» (Μτ. 10,40). (…)
«Εφόσον ο κόσμος, μέσω της σοφίας δεν κατάφερε να γνωρίσει το Θεό μέσα από τα έργα της σοφίας του Θεού, ο Θεός είχε την ευαρέσκεια να σώσει τους πιστεύοντας μέσω αυτής της τρέλας που είναι η αναγγελία του Ευαγγελίου» (1Κορ. 1,21). Στο εξής ο Θεός δεν θέλει πλέον, όπως τους παλαιούς χρόνους, να γίνει γνωστός μέσω εικόνων και τις σκιές της Σοφίας: θέλησε όπως η αληθινή Σοφία προσωπικά να λάβει σάρκα, να γίνει άνθρωπος, να υπομείνει το θάνατο πάνω στο σταυρό, ώστε στο μέλλον όλοι οι πιστοί να μπορούν να σωθούν μέσω αυτής της ενσαρκωμένης Σοφίας.
Αυτή, λοιπόν, είναι η Σοφία του Θεού. Στο παρελθόν, γινόταν γνωστή δια της εικόνας των δημιουργημάτων (…) και έτσι έκανε γνωστό τον Πατέρα. Στη συνέχεια, αυτή, που είναι ο Λόγος, έλαβε σάρκα, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης (1,14). Αφού πρώτα, «κατάργησε το θάνατο» (1Κορ 15,26) και έσωσε την ανθρωπότητα, φανερώθηκε η ίδια απευθείας και η ίδια, φανέρωσε τον Πατέρα της. Αυτό που οδήγησε να πουν: «Σώσε τους την ικανότητα να σε γνωρίσουν, εσένα, το μόνο Θεό, και εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό» (Ιω. 17,3). Ολόκληρη, λοιπόν, η γη πλημμύρισε από τη γνωριμία της. Διότι υπάρχει μια μόνη γνώση, του Πατέρα μέσω του Υιού, και του Υιού μέσω του Πατέρα. Ο Πατέρας εναποθέτει τη χαρά του πάνω του, και ο Υιός χαίρεται την ίδια χαρά δια του Πατέρα, όπως λέχτηκε: «Βρήκα εκεί τη χαρά μου, και χαιρόμουνα ημέρα την ημέρα με την παρουσία του» (Παρ. 8,30).
↧