Η ψυχή αναμένοντας την έλευση του Κυρίου: Δεν γνωρίζω Κύριε σε ποια ώρα θα έλθεις, Αγρυπνώ ασταμάτητα και τείνω το αυτά, Εγώ η αγαπημένη σου που εσύ διάλεξες, Γιατί γνωρίζω ότι σου αρέσει να έρχεσαι απρόσμενος. Αλλά η καθαρή καρδιά, Κύριε, σε διαισθάνεται από μακριά. Σε περιμένω, Κύριε, μέσα στη γαλήνη και τη σιωπή, Με μεγάλη νοσταλγία στην καρδιά, Και μια ακόρεστη επιθυμία. Αισθάνομαι ότι η αγάπη μου για Εσένα, μετατρέπεται σε φωτιά Και σαν μια φλόγα θα ανέβει μέχρι τον ουρανό, στο τέλος των ημερών μου: Τότε όλες οι ευχές μου θα πραγματοποιηθούν. Έλα επί τέλους – πολυαγαπημένε μου, Κύριε, Και πάρε τη διψασμένη καρδιά μου Εκεί, σ’ Εσένα, στα υψηλά βουνά των ουρανών Όπου βασιλεύει αιώνια η ζωή σου. Διότι η ζωή πάνω στη γη δεν είναι παρά μια αγωνία, Γιατί η καρδιά μου αισθάνεται ότι δημιουργήθηκε για τα ύψη Και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις πεδιάδες αυτής της ζωής. Πατρίδα μου, είναι ο ουρανός, το πιστεύω αυτό απεριόριστα.
↧