«Αν γνώριζες το δώρο του Θεού», έλεγε ένα βράδυ ο Χριστός στη Σαμαρίτισσα (Ιω. 4,10). Αλλά ποιο ήταν αυτό το δώρο; και ο αγαπημένος μαθητής του, μας λέει: «Ήλθε στο σπιτικό του και οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν» (Ιω. 1,11). Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής θα μπορούσε να πει ακόμη σε πολλές ψυχές αυτή την κατηγορία: «Υπάρχει ένας ανάμεσά σας – μέσα σας – που δεν γνωρίζετε» (Ιω. 1,26 βλ. Λκ. 17,21). «Αν γνώριζες το δώρο του Θεού». Υπάρχει ένα πλάσμα που γνωρίζει αυτό το δώρο του Θεού, ένα δημιούργημα που δεν έχασε ούτε ένα ψίχουλο, ένα δημιούργημα που υπήρξε τόσο αγνό, τόσο φωτεινό, που φαίνεται να είναι το ίδιο το φως: «Κάτοπτρο δικαιοσύνης» («Speculum justitiae»). Ένα δημιούργημα του οποίου η ζωή υπήρξε τόσο απλή, τόσο βυθισμένη στο Θεό που δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα. «Παρθένε πιστή»: είναι η πιστή παρθένα, «εκείνη που διατηρούσε τα πάντα μέσα στην καρδιά της» (Λκ. 2,19.51). Κρατούσε τον εαυτό της τόσο μικρό, τόσο προσηλωμένη στο Θεό, μέσα στα απόκρυφα του Ναού, που ευαρεστούσε την Αγία Τριάδα: «γιατί κοίταξε την ταπείνωση της δούλης του, στο εξής όλες οι γενεές θα με αποκαλούν μακαρία!» (Λκ 1,48). Ο Πατέρας σκύβοντας επάνω στο τόσο ωραίο πλάσμα του, τόσο αδιάφορη για την ομορφιά της, θέλησε να είναι η μητέρα μέσα στο χρόνο εκείνου που είναι ο Πατέρας του στην αιωνιότητα. Τότε το Πνεύμα της αγάπης που προΐσταται σε όλες τις ενέργειες του Θεού, επεμβαίνει. Η Παρθένος λέει το δικό της «ναι»: «Είμαι δούλη του Κυρίου, ας κάνει σ’ εμένα το θέλημά του», και το μεγαλύτερο μυστήριο εκπληρώθηκε. Και με την κάθοδο του Λόγου μέσα της, η Μαρία υπήρξε για πάντα η βορά του Θεού.
↧
